A Lost Peace: Great Power Politics and the Arab-Israeli Dispute, 1967–1979

در صلح از دست رفته، گالن جکسون فصل مهمی در تاریخ دوران جنگ سرد میانی را بازنویسی می کند و نحوه تغییر را تغییر می دهد. ما به درگیری اعراب و اسرائیل فکر می کنیم.

در طول جنگ ژوئن 1967 خاورمیانه، نیروهای اسرائیل شبه جزیره سینا و نوار غزه را از مصر تصرف کردند. بلندی های جولان از سوریه؛ و کرانه باختری و اورشلیم شرقی از اردن. این درگیری در اکتبر 1973 با حمله مشترک مصر و سوریه به اسرائیل دنبال شد که تهدیدی برای کشاندن ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی به رویارویی بود، اگرچه ابرقدرت ها ظاهراً ایده تنش زدایی را پذیرفته بودند. این درگیری به طور قابل توجهی به بدتر شدن روابط ایالات متحده و شوروی کمک کرد.

توضیح استاندارد برای اینکه چرا تنش زدایی شکست خورد این است که اتحاد جماهیر شوروی، عمدتاً تحت تأثیر ایدئولوژی کمونیستی خود، سیاست خارجی بسیار تهاجمی را در طول دهه 1970 دنبال کرد. به طور خاص در خاورمیانه، عقل متعارف این است که شوروی با تحریک اعراب در درگیری با اسرائیل، نقش بی‌ثبات‌کننده‌ای را ایفا کرد تا موقعیت ایالات متحده در منطقه را به نفع جنگ سرد تضعیف کند.

جکسون گزارش‌های استاندارد این دوره را به چالش می‌کشد و نشان می‌دهد که ایالات متحده به‌رغم درخواست‌های مکرر رهبران اتحاد جماهیر شوروی مبنی بر همکاری ابرقدرت‌ها برای دستیابی به یک توافق جامع اعراب و اسرائیل، به دنبال استثمار اتحاد جماهیر شوروی در خاورمیانه بود. جکسون با استفاده از شواهد قابل توجهی که اکنون در دسترس محققان است، آشکار می کند که ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی ممکن است فرصتی را برای صلح خاورمیانه در طول دهه 1970 از دست داده باشند.