A Lost Peace: Great Power Politics and the Arab-Israeli Dispute, 1967–1979

در یک صلح از دست رفته، جالین جکسون فصل مهمی در تاریخ دوره میانی جنگ سرد را بازنویسی می‌کند و طرز فکر ما را در مورد اعراب تغییر می‌دهد. -درگیری اسرائیل.

در طول جنگ ژوئن 1967 خاورمیانه، نیروهای اسرائیلی شبه جزیره سینا و نوار غزه را از مصر، بلندی‌های جولان از سوریه و کرانه باختری را تصرف کردند. اورشلیم شرقی از اردن. این درگیری در اکتبر 1973 با حمله مشترک مصر و سوریه به اسرائیل دنبال شد که تهدیدی برای کشاندن ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی به رویارویی بود، حتی اگر ابرقدرت‌ها ظاهراً ایده تنش زدایی را پذیرفته بودند. این درگیری به طور قابل توجهی به وخامت روابط ایالات متحده و شوروی کمک کرد.

توضیح استاندارد برای اینکه چرا تنش زدایی شکست خورده این است که اتحاد جماهیر شوروی، عمدتاً توسط ایدئولوژی کمونیستی خود، به دنبال آن بود. سیاست خارجی بسیار تهاجمی در طول دهه 1970. به طور خاص در خاورمیانه، عقل متعارف این است که شوروی با تشویق اعراب در درگیری با اسرائیل در تلاش برای تضعیف موقعیت آمریکا در منطقه برای نفع جنگ سرد، نقش بی ثبات کننده ای ایفا کرد.

جکسون گزارش‌های استاندارد این دوره را به چالش می‌کشد و نشان می‌دهد که ایالات متحده به دنبال استثمار اتحاد جماهیر شوروی در خاورمیانه بود، علی‌رغم درخواست‌های مکرر رهبران اتحاد جماهیر شوروی مبنی بر همکاری ابرقدرت‌ها برای رسیدن به یک توافق جامع اعراب و اسرائیل. جکسون با استفاده از شواهد قابل توجهی که اکنون در دسترس محققان است، فاش می کند که ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی ممکن است فرصتی را برای صلح خاورمیانه در طول دهه 1970 از دست داده باشند.