A Little Solitaire: John Frankenheimer and American Film

به چند شاهکار فیلم تجاری موفق فکر کنید--نامزد منچوری. هفت روز در ماه مه. ثانیه. سپس برخی از دستاوردهای سینمایی کمتر شناخته شده و در عین حال به همان اندازه قانع کننده را در نظر بگیرید--The Fixer. شب پره های کولی. مسیر جنگ. این پیروزی‌ها کار شناخته‌شده‌ترین و معتبرترین کارگردان هالیوودی است که از درام زنده تلویزیونی دهه 1950 بیرون آمده است - جان فرانکنهایمر برنده پنج جایزه امی.

اگرچه فرانکنهایمر پیشگام بود. ژانر هیجان‌انگیز سیاسی که نقد ضد مدرنیستی جامعه معاصر را پذیرفت، برخی از فیلم‌های بعدی او آنچنان که شایسته بود مورد توجه قرار نگرفت. بسیاری ادعا کردند که او در اواسط دوران حرفه ای خود ارتباط خود را از دست داده است. محققان مشهور سینما این افسانه را در یک نفره کوچک که تنها روایت انتقادی چند رشته‌ای از آثار فرانکنهایمر را ارائه می‌کند، جای می‌دهند. به ویژه بر تعامل عمیق و پرشور او با سیاست ملی و نیاز سرکوب‌ناپذیر انسان‌ها به احقاق حقوق و فردیت خود در برابر سازمان‌هایی که آنها را به سکوت و گمنامی تقلیل می‌دهند، تأکید شده است.

Think about some commercially successful film masterpieces--The Manchurian Candidate. Seven Days in May. Seconds. Then consider some lesser known, yet equally compelling cinematic achievements--The Fixer. The Gypsy Moths. Path to War. These triumphs are the work of the best known and most highly regarded Hollywood director to emerge from live TV drama in the 1950s--five-time Emmy-award-winner John Frankenheimer.

Although Frankenheimer was a pioneer in the genre of political thrillers who embraced the antimodernist critique of contemporary society, some of his later films did not receive the attention they deserved. Many claimed that at a midpoint in his career he had lost his touch. World-renowned film scholars put this myth to rest in A Little Solitaire, which offers the only multidisciplinary critical account of Frankenheimer's oeuvre. Especially emphasized is his deep and passionate engagement with national politics and the irrepressible need of human beings to assert their rights and individuality in the face of organizations that would reduce them to silence and anonymity.