A little middle of the night

زبان اولین مجموعه کامل مولی بروداک، یک نیمه شب کوچک ، همیشه در حال تغییر است، صدای درخشانی دارد و خلع سلاح می شود در حالی که در حواشی بین طبیعت و هنر، تاریکی و زیبایی، رویاها و بیداری ها کاوش می کند. همانطور که در یک کتیبه از امرسون منعکس شده است، این اشعار "دقیق و گسترده" آگاهی را در غزلی شدید با حساسیت زاویه ای و تقریباً علمی به تصویر می کشد. در اینجا یک سخنران قصد کشف دارد: "اوه تمام دنیا، ما انتخاب می کنیم / دیگری." آغشته به رنج - «من کوچکترین سطل زباله بودم. / من کلیسای خودم بودم. به جز - / ترسیده، ترسیده - که بالاتر از اندوه شخصی است، اشعار تند و نقاشانه او طبیعت و هنر و آنچه را که بین آنها وجود دارد بازتعریف می کند: "این اواخر سایه ای در فضای من پوشیده شده است / و باغ سیب سردی به جای هوشیاری. " همانطور که رجینالد شپرد در مورد شعرهای اولین مجموعه بروداک، کتاب چاپ دستورالعمل‌هایی برای نقاشی گفت، دنیای او "به اندازه کافی کوچک / برای آواز خواندن در همه جهات" و آنقدر بزرگ است که ما را به آنجا ببرد."

The language of Molly Brodak’s first full-length collection, A Little Middle of the Night, is ever shifting, brightly sonic, and disarming while exploring the margin between nature and art, darkness and beauty, dreams and awakenings. As echoed in one epigraph from Emerson, these poems capture “the Exact and the Vast” of consciousness in intense lyric verse with an angular and almost scientific sensitivity. Here is a speaker intent on discovery: “Oh whole world, we choose / another.”
      This award-winning collection simmers with wit as Brodak confronts tragedy, childhood losses, transcendent love, and the question of art itself. Tinged with a suffering—“I was the littlest wastebasket. / I was my own church. Except— / scared, scared”—that rises above personal sorrow, her fierce and painterly poems redefine nature and art and what exists between: “Lately, there is spangled shade in my space / and a cold apple orchard to tend in place of consciousness.” As Reginald Shepherd said about the poems in Brodak’s first collection, the chapbook Instructions for a Painting, her world is “‘small enough / to sing in all directions,’ and large enough to take us there.”