A History of the Royal College of General Practitioners: The First 25 Years

جان پی. هوردر، رئیس جمهور، 1980-1982 30 سال اول کالج برای کسانی که از نزدیک درگیر بودند، یک تجربه هیجان انگیز بوده است. برخی از آنها قبلاً گذشت، اما این روایت به زودی نوشته شده است تا بسیاری از بازیگران تاریخ نگار باشند. اعضای آتی کالج به خاطر آنچه نوشته اند و همچنین کاری که به عنوان یک تیم بسیار مصمم و هماهنگ انجام داده اند از آنها سپاسگزار خواهند بود. دانشجویان پزشکی قرن بیستم در این کشور همچنین قدردان گزارش دست اولی از توسعه موسسه ای خواهند بود که ارتباط نزدیکی با تغییرات مهم در مراقبت و آموزش پزشکی داشته و تا حدی مسئول آن بوده است. کسانی که این صفحات را می خوانند ممکن است تعجب کنند که سازندگان این کالج جوان چگونه می توانند زمان زیادی برای انجام تمرینات عمومی پیدا کنند. انجام دادند. سه ویراستار این تاریخ که 25 سال را در بر می گیرد، و اعضای پزشک عمومی کمیته راهبری، همگی تمرینات بزرگی را اداره کردند که در آن مدت بسیار سخت کار کردند. بیشتر کارهای آنها برای کالج در ساعات خارج از وظیفه، آخر هفته ها و تعطیلات انجام می شد. اگر آنها شخصاً به مسائل و نیازهای عملی پزشکی بالینی توجه نمی‌کردند، کالج نمی‌توانست آن‌طور که پیشرفت کرد، توسعه یابد. این در مورد بسیاری از مشارکت کنندگان نیز صادق است. غیرممکن است از همه کسانی که شایسته تقدیر هستند نام ببریم. ویراستاران امیدوارند که برای هر گونه حذف جدی مورد بخشش قرار گیرند.

John P. Horder, President, 1980-82 The first 30 years of the College have been an exciting experience for those most closely involved. Some have already passed on, but this account has been written soon enough for many of the actors to be historians. Future members of the College will be grateful to them for what they have written, as well as for what they did as a remarkably determined and harmonious team. Students of twentieth century medicine in this country will also be grateful for a first-hand account of the development of an institution which has been closely associated with, and partly responsible for, important changes in medical care and education. Those who read these pages may wonder how the builders of this young College could have found time to do much general practice. They did. The three editors of this history, which covers 25 years, and the general practitioner members of the Steering Committee all ran large practices, in which they worked very hard throughout that time. Most of their work for the College was done during off-duty hours, weekends and holidays. The College could not have developed as it did, had they not been personally concerned with the practical problems and needs of clinical medicine. This is also true of many of the contributors. It is impossible to mention everyone who deserves credit. The editors hope that they may be forgiven for any serious omissions.