دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Michael Berry
سری: Global Chinese Culture
ISBN (شابک) : 0231141629, 9780231141628
ناشر: Columbia University Press
سال نشر: 2008
تعداد صفحات: 433
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 5 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب تاریخچه درد: آسیب در ادبیات و فیلم مدرن چین: هنرهای نمایشی، رقص، کارگردانان فردی، جادو و توهم، مرجع، تئاتر، هنر و عکاسی، نقد، تاریخ و نقد، هنر و عکاسی، تاریخ و نقد، فیلم، طنز و سرگرمی، مستند، فیلم، طنز و سرگرمی فیلم، طنز و سرگرمی، چینی، آسیایی، منطقه ای و فرهنگی، تاریخ و نقد، ادبیات و داستان، سیاست و علوم اجتماعی، مردم شناسی، باستان شناسی، فلسفه، سیاست و حکومت، علوم اجتماعی، جامعه شناسی، مطالعات زنان
در صورت تبدیل فایل کتاب A History of Pain: Trauma in Modern Chinese Literature and Film به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب تاریخچه درد: آسیب در ادبیات و فیلم مدرن چین نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
تصویر قساوت تاریخی در داستان، فیلم، و فرهنگ عامه می تواند چیزهای زیادی را در مورد عملکرد حافظه فردی و تغییر وضعیت هویت ملی آشکار کند. در زمینه فرهنگ چینی، فیلم هایی مانند شهر غم هو هسیائو هسین و کاخ تابستانی لو یی و رمان هایی مانند نانجینگ 1937: یک عشق نوشته Ye Zhaoyan داستان و عصر طلایی وانگ شیائوبو مجموعاً ترسهای گذشته را دوباره تجسم میکنند و روایتهای تاریخی جدیدی را به وجود میآورند.
مایکل بری نگاهی نوآورانه به بازنمایی شش خاص تاریخی دارد. تروما در تاریخ مدرن چین: حادثه موشا (1930)؛ تجاوز به نانجینگ (1937-38)؛ حادثه 28 فوریه (1947); انقلاب فرهنگی (1966-1976); میدان تیان آن من (1989); و تحویل هنگ کنگ (1997). او دو شیوه اصلی بازسازی مجدد خشونت تاریخی را شناسایی میکند: ترومای مرکزگرا یا خشونتی که از بیرون وارد شده و الهامبخش بررسی مجدد ملت چین است، و ترومای گریز از مرکز، که از در درون، الهام بخش روایت های آسیب زا است که بر روی یک چشم انداز فراملی از رویاهای جهانی و، گاهی اوقات، کابوس ها ارائه می شود.
این حالتها به بری اجازه میدهد تا تصاویر خشونت تودهای را به ایدههای مدرنیته و ملت مرتبط کند. او همچنین رابطه بین قساوت تاریخی در مقیاس ملی و درد تجربه شده توسط فرد را روشن می کند. کارکرد فیلم و ادبیات به عنوان شاهد تاریخی. تقاطع بین سیاست و هنر، تاریخ و حافظه؛ و مزایای خاص رسانه های مدرن که ابزارهای جدیدی برای روایت بار خشونت تاریخی یافته اند.
همانطور که هنرمندان چینی در دهههای پایانی قرن بیستم شروع به بررسی جنبههای تابوی تاریخ ملت خود کردند، متونی را خلق کردند که روندهای اجتماعی، سیاسی و فرهنگی را از قبل ترسیم میکردند، بازتاب میدادند، یا زیر و رو میکردند. تاریخ درد تأثیر گسترده این هنر را تصدیق می کند و به نقش عمیق آن در شکل دادن به تصورات و تصور عمومی - و همچنین تصور غلط - از تاریخ مدرن چین می پردازد.
The portrayal of historical atrocity in fiction, film, and popular culture can reveal much about the function of individual memory and the shifting status of national identity. In the context of Chinese culture, films such as Hou Hsiao-hsien's City of Sadness and Lou Ye's Summer Palace and novels such as Ye Zhaoyan's Nanjing 1937: A Love Story and Wang Xiaobo's The Golden Age collectively reimagine past horrors and give rise to new historical narratives.
Michael Berry takes an innovative look at the representation of six specific historical traumas in modern Chinese history: the Musha Incident (1930); the Rape of Nanjing (1937-38); the February 28 Incident (1947); the Cultural Revolution (1966-76); Tiananmen Square (1989); and the Handover of Hong Kong (1997). He identifies two primary modes of restaging historical violence: centripetal trauma, or violence inflicted from the outside that inspires a reexamination of the Chinese nation, and centrifugal trauma, which, originating from within, inspires traumatic narratives that are projected out onto a transnational vision of global dreams and, sometimes, nightmares.
These modes allow Berry to connect portrayals of mass violence to ideas of modernity and the nation. He also illuminates the relationship between historical atrocity on a national scale and the pain experienced by the individual; the function of film and literature as historical testimony; the intersection between politics and art, history and memory; and the particular advantages of modern media, which have found new means of narrating the burden of historical violence.
As Chinese artists began to probe previously taboo aspects of their nation's history in the final decades of the twentieth century, they created texts that prefigured, echoed, or subverted social, political, and cultural trends. A History of Pain acknowledges the far-reaching influence of this art and addresses its profound role in shaping the public imagination and conception-as well as misconception-of modern Chinese history.