A History of Art History

تاریخ معتبر تاریخ هنر از خاستگاههای قرون وسطایی تا گرفتاریهای مدرن آن

در این کتاب گسترده و معتبر، اولین در نوع خود به زبان انگلیسی، آهنگهای کریستوفر وود تکامل مطالعه تاریخی هنر از اواخر قرون وسطی تا ظهور رشته علمی مدرن تاریخ هنر. این گزارش بدیع و قابل دسترس از توسعه تفکر تاریخی هنری، با ترکیب و ارزیابی مجموعه گسترده ای از نوشته ها، قسمت ها و شخصیت ها، برای خوانندگان در داخل و خارج از رشته جذاب خواهد بود.

کتاب نشان می دهد که این کتاب پیشگام وقایع نگاران رنسانس ایتالیا - لورنزو گیبرتی و جورجیو وازاری - هر دوره را با استانداردهای ثابت کیفیت اندازه گیری کردند. تنها در دوران رمانتیک، مورخان هنر، فضیلت‌های هنر قرون وسطی را کشف کردند و نسبیت‌گرایی اواخر قرن نوزدهم را پیش‌بینی کردند، زمانی که تاریخ هنر آموخت که هنر همه جوامع را تحسین کند و برای هر اثر به عنوان شاخصی از زمان خود ارزش قائل شود. با این حال، مورخان بزرگ هنر عصر مدرن - یاکوب بورکهارت، ابی واربورگ، هاینریش ولفلین، اروین پانوفسکی، مایر شاپیرو و ارنست گومبریچ - تلاش کردند تا آثار خود را با گسست مدرنیسم هنری تطبیق دهند که منجر به مشکلات فعلی این رشته شد. .

این کتاب با ترکیب دانش با وضوح، کمکی برجسته به درک تاریخ هنر می کند.

An authoritative history of art history from its medieval origins to its modern predicaments

In this wide-ranging and authoritative book, the first of its kind in English, Christopher Wood tracks the evolution of the historical study of art from the late middle ages through the rise of the modern scholarly discipline of art history. Synthesizing and assessing a vast array of writings, episodes, and personalities, this original and accessible account of the development of art-historical thinking will appeal to readers both inside and outside the discipline.

The book shows that the pioneering chroniclers of the Italian Renaissance―Lorenzo Ghiberti and Giorgio Vasari―measured every epoch against fixed standards of quality. Only in the Romantic era did art historians discover the virtues of medieval art, anticipating the relativism of the later nineteenth century, when art history learned to admire the art of all societies and to value every work as an index of its times. The major art historians of the modern era, however―Jacob Burckhardt, Aby Warburg, Heinrich Wölfflin, Erwin Panofsky, Meyer Schapiro, and Ernst Gombrich―struggled to adapt their work to the rupture of artistic modernism, leading to the current predicaments of the discipline.

Combining erudition with clarity, this book makes a landmark contribution to the understanding of art history.