A Handbook of International Economic Institutions

آنچه مرا وادار کرد تا این کتاب را بنویسم این احساس بود که دانشجویان اقتصاد بین‌الملل باید دانش خود را از این نظریه با کار بر روی عملکرد سازمان‌های بزرگ اقتصادی بین‌المللی که بسیاری از آنها تأثیر فزاینده‌ای بر اقتصاد ملی دارند، بیابند. از اعضای آنها هیچ جلد واحدی به برخورد مختصر با این سازمان ها داده نشد. خود سازمان‌های بین‌المللی را می‌توان متخلف کرد، البته گزارش‌های سالانه ارائه می‌شوند، اما معمولاً این گزارش‌ها به دلیل مختصر بودن و دقیق بودن (موارد مهم باید از دریای جزئیات بیهوده استخراج شوند) ذکر نشده است. آیا آنها برای انتقاد از فعالیت های خود وارد می شوند؟ در انتخاب سازمان‌هایی که قرار است در این کتاب به آن‌ها پرداخته شود، من با تأثیری که آنها اعمال می‌کنند هدایت شدم. من کسانی را که فعالیت‌هایشان عمدتاً شامل تهیه پیش‌نویس توصیه‌هایی است را کنار گذاشته‌ام که هر چقدر هم که شایسته باشند، کم یا اصلاً به آنها توجه نشده است. برخی از آنها در مقدمه گنجانده شده است، که خلاصه ای از تعدادی از مؤسسات را ارائه می دهد که به طور جداگانه در بدنه کار مورد بحث قرار نگرفته اند. با این حال، دو استثنا وجود دارد: سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (OECD) به عنوان سازمان جایگزین سازمان همکاری اقتصادی اروپا (OEEC)، و کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل متحد (UNCTAD) که جلسات آن موفق به ترسیم شده است. توجه بسیاری از مطبوعات.

What made me write this book was a feeling that students of international economics needed to fin out their knowledge of the theory with work on the practice of the major international economic organizations, many of which are having a growing influence on the national economies of their members. There was no single volume given over to a concise treatment of these organizations. of the international organizations themselves can be con­ The annual reports sulted, of course, but as a rule these are not noted for being brief and to the point (the items of importance have to be fished out of a sea of useless detail), nor do they go in for criticism of their own activities. In selecting the organizations to be dealt with in the book I was guided by the influence they exert. I have left out those whose activities consist mainly in the drafting recommendations to which, however meritorious they may be, little or no attention is paid. Some of them are included in the Introduction, which provides a summary of a number of institutions not discussed separately in the body of the work. There are, however, two exceptions: the Organization for Economic Cooperation and Development (OECD) as the organization replacing the Organization for European Economic Cooperation (OEEC), and the United Nations Conference on Trade and Development (UNCTAD) whose meetings have succeeded in drawing much attention of the press.