دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: H. Noel (Hugh Noel) Williams
سری:
ISBN (شابک) : 9781465610317
ناشر: Library of Alexandria
سال نشر: 2021
تعداد صفحات:
زبان: English
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 393 Kb
در صورت تبدیل فایل کتاب A Gallant of Lorraine; vol. 2 of 2 به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب گالانت لورن؛ جلد 2 از 2 نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
فرانسوا د باسومپییر در کاخ هاروئل، در لورن، در روز نخل یکشنبه 12 آوریل 1579، «ساعت چهار صبح» به دنیا آمد. خانواده او که یکی از باستانیترین و برجستهترین خانوادههای لورن بود، به نظر میرسد نام خود را مدیون روستای بتشتاین یا باسومپییر در نزدیکی سانسی بودهاند که تا سال 1793 بخشی از داراییهای آن را تشکیل میداد، زمانی که توسط دولت مصادره و فروخته شد. دولت فرانسه انقلابی، با بقیه دارایی Bassompierre. اگر بخواهیم اسناد بسیار گیجکنندهای را که فرانسوا دو باسومپییر درباره خانوادهاش جمعآوری کرد، باور کنیم، این اسناد از خاندان آلمانی راونسبرگ آمده است، اما به گفته نسبشناس فرهیخته، پر آنسلمه، منشأ آن را میتوان در اواخر قرن سیزدهم جستجو کرد. قرن، به یکی از اولری دو دومپییر، که به واسطه ازدواج از خانواده باسومپییر تسخیر شد، و پسرش، سیمون، نامی را برگزید که به نام فرزندانش تبدیل شد. با این حال، بدون شک این خانواده در واقع یک خانواده بسیار قدیمی و همچنین یک خانواده برجسته بود، و مانند اکثر خانواده های قدیمی، سنت های مرموز خود را داشت. اما، به هر حال، افسانه باسومپییرها هیچ چیز شومی در مورد آن نداشت. داستان از این قرار است که در طول سلطنت گذرا آن آدولف ناسائو که تاج امپراتوری و زندگی خود را در نبرد اسپایر از دست داد، یک کنت انگرویلر یا d'Orgeveiller زندگی می کرد. این نجیب یک روز غروب از شکار به خانه باز می گشت -دوشنبه بود- در خانه ای ییلاقی که در جنگلی کمی دورتر از قصرش قرار داشت، توقف کرد. در آنجا، در کمال تعجب، زنی جوان و زیبا را یافت - که می گویند پری است - (حتماً باید آخرین نفر از مسابقه باشد!) - ظاهراً منتظر ورود او بود. و آن دو در این اولین مصاحبه آنقدر از یکدیگر راضی بودند که برای دو سال تمام نتوانستند هر دوشنبه در همان میعادگاه همدیگر را ملاقات کنند، "کنت به همسرش وانمود می کرد که رفته است به چوب شلیک کند." با این حال، با گذشت زمان، کنتس شروع به سوء ظن کرد، «و یک روز صبح وارد خانه تابستانی شد، جایی که شوهرش را با زنی با زیبایی کامل و هر دو در خواب یافت. و چون نمی خواست آنها را بیدار کند، فقط دستمالی را که روی سرش بسته بود، روی پاهایشان پهن کرد، که پری متوجه آن شد، فریاد کوبنده ای سر داد و شروع به زاری کرد و گفت که دیگر نباید معشوقش را ببیند. و نه حتی در صد لیگ از او. و او را ترک کرد و ابتدا این سه هدیه را به او داد - یک قاشق، یک جام و یک انگشتر برای سه دخترش، که به گفته او، آنها باید با دقت حفظ کنند، زیرا اگر این کار را انجام دهند، اقبال خوبی به همراه خواهند داشت. به خانواده و اولادشان.» خوب، یکی از لردهای باسومپییر، اجداد مارشال، با یکی از سه دختر کنت اورژویلر ازدواج کرد که او را به عنوان جهیزیه، همراه با زمین های چاق، قاشق، آورد. و به یاد این سنت، شهر اپینال، که وی از آن شهرت داشت، موظف شد هر سال در روز معینی، یک قاشق از هر پیمانه را به او و فرزندانش به صورت اجاره بها تقدیم کند. ذرت در دیوارهایش فروخته می شود.
François de Bassompierre was born at the Château of Harouel, in Lorraine, on Palm Sunday, April 12, 1579, “at four o’clock in the morning.” His family, which was one of the most ancient and illustrious of Lorraine, appears to have owed its name to the village of Betstein, or Bassompierre, near Sancy, which formed part of its possessions until 1793, when it was confiscated and sold by the Government of Revolutionary France, with the rest of the Bassompierre property. If we are to believe the very confusing documents which François de Bassompierre collected about his family, it descended from the German House of Ravensberg, but, according to the learned genealogist, Père Anselme, its origin can be traced to the latter part of the thirteenth century, to one Olry de Dompierre, who became possessed of the fief of Bassompierre by marriage, and whose son, Simon, adopted the name, which became that of his descendants. However that may be, it was undoubtedly a very old family indeed, as well as a distinguished one, and, like most old families, had its mysterious traditions; but, at any rate, the legend of the Bassompierres had nothing sinister about it. The story goes that during the transitory reign of that Adolph of Nassau who lost his Imperial crown and his life at the Battle of Spire, there lived a certain Comte d’Angerveiller, or d’Orgeveiller. This nobleman, as he was returning home one evening from hunting—it was a Monday—stopped to rest at a summer-house situated in a wood a little distance from his château. There, to his astonishment, he found a young and beautiful woman—a fairy, it is said—(She must surely have been the last of the race!)—apparently awaiting his arrival. And the pair were so well pleased with one another at this first interview, that for two whole years they failed not to meet every Monday at the same rendezvous, “the count pretending to his wife that he had gone to shoot in the wood.” However, as time went on, the countess began to conceive suspicions, “and one morning entered the summer-house, where she found her husband with a woman of perfect beauty, and both asleep. And being unwilling to awaken them, she merely spread over their feet a kerchief which she was wearing on her head, which, being perceived by the fairy, she uttered a piercing cry and began to lament, saying that she must see her lover no more, nor even be within a hundred leagues of him; and so left him, having first bestowed upon him these three gifts—a spoon, a goblet and a ring, for his three daughters, which, said she, they must carefully preserve, as, if they did this, they would bring good fortune to their families and descendants.” Well, a lord of Bassompierre, an ancestor of the marshal, married one of the three daughters of the Comte Orgeveiller, who brought him as her dowry, together with certain fat lands, the spoon; and, in memory of this tradition, the town of Épinal, of which he had been burgrave, was obliged to offer to him and his descendants, on a certain day each year, by way of quit-rent, a spoonful from every measure of corn sold within its walls.