A Discourse on Novelty and Creation

در طول دو دهه گذشته، تعداد مطالعات خلاقیت به شدت افزایش یافته است. اگرچه این مطالعات دیدگاه‌های متنوعی را نشان می‌دهند، اما بیشترین نسبت آن‌ها در حوزه علوم اجتماعی و رفتاری است. شاید این به دلیل انگیزه روانشناسان تجربی است که مشکلات ویژه ای را که هنگام بررسی اصالت تحت یک نظریه کلی شناخت به وجود می آید، تشخیص دادند. اما به هر دلیلی، خلاقیت انسان به عنوان یکی از دغدغه های اصلی قرن بیستم تلقی شده است. از آن به عنوان مهم ترین مشکل زمان ما یاد می شود. علیرغم اهمیت موضوع، تعداد کمی از فیلسوفان خلاقیت را به عنوان موضوعی متمایز تحلیل کرده و یا به طور سیستماتیک در مورد آن حدس زده اند. این غفلت ممکن است بیان یک اعتقاد ضمنی و گاهی صریح باشد که خلاقیت را باید بدیهی انگاشت و تحت بررسی تحلیلی قرار نگرفت. در هر صورت، عزم بسیاری از دانشمندان علوم رفتاری و اجتماعی برای عقب نماندن از جست و جوی درک خلاقیت، منجر به ازدیاد نشریات غیرمرتبط با یکدیگر شده است و فاقد توجه دقیق و منظم به چیستی خلاقیت است. تعداد بسیار کمی از نویسندگان آنچه را که در مورد اعمال خلاقانه، در مورد فعالیت های انسانی، و ماهیت توضیح پیش فرض می گیرند، زمانی که روی پدیده ای غیر پیچیده مانند خلاقیت تمرکز می کنند، تصدیق کرده یا بررسی کرده اند.

Over the past two decades, the number of studies of creativity has in­ creased enormously. Although these studies represent a wide variety of perspectives, the largest proportion of them falls within the province of the social and behavioral sciences. Perhaps this is due to the impetus of experimental psychologists, who recognized the special problems that arise when originality is treated under a general theory of cognition. But what­ ever the reason, human creativity has come to be viewed as one of the major concerns of the twentieth century. It has been referred to as the most pressing problem of our time. In spite of the importance of the topic, few philosophers have either analyzed or speculated systematically about creativity, as a distinct topic. This neglect may be the expression of a tacit and sometimes explicit con­ viction that creativity must be taken for granted and not subjected to analytic scrutiny. In any case, the determination of so many behavioral and social scientists not to fall behind in the search for understanding creativity has led to a proliferation of publications that are unrelated to one another and that lack dearly ordered and reflective consideration of what creativity is. Too few writers have either acknowledged or examined what they presuppose about creative acts, about human activity, and a­ bout the nature of explanation when they focus on so complex a phenome­ non as creativity.