A Concept of Dramatic Genre and the Comedy of a New Type: Chess, Literature, and Film

به کارگیری نظریه سیستم ها در کمدی های چخوف، بالزاک، کلایست، مولیر و شکسپیر، مفهومی از ژانر دراماتیک و کمدی نوع جدید: شطرنج، ادبیات و فیلمبه ژانر دراماتیک از نقطه نظر میزان غنا و قدرت بالقوه یک شخصیت می پردازد. تمرکز اصلی آن ایجاد یک روش برای تجزیه و تحلیل پتانسیل از دیدگاه های چند بعدی، با استفاده از تفکر سیستمی است. کل این مفهوم جایگزینی برای رویکرد مبتنی بر پیرنگ ارسطویی است و برای تحلیل نویسندگان اروپای غربی و شرقی و همچنین فیلم آمریکایی معاصر به کار می رود.

این مطالعه نوآورانه از سه بخش تشکیل شده است: بخش اول عمدتاً نظری است که تعریف جدیدی از دراماتیک به عنوان مقوله‌ای مرتبط با پدیده‌های کلی سیستمی ارائه می‌کند و طبقه‌بندی جدیدی از ژانر نمایشی ارائه می‌دهد. اولیا در بخش دوم، تحلیل متنی برخی از آثار را بر اساس این طبقه‌بندی جدید ارائه می‌کند. او کمدی‌ها، تراژدی‌ها و درام‌ها را با موضوعات مشابه یا مشابه تجزیه و تحلیل می‌کند تا نشان دهد که چه چیزی آنها را به انواع متضاد ژانر دراماتیک تعلق می‌دهد.

علاوه بر این، او مسئله سرنوشت و شانس را با توجه به تراژدی و کمدی از منظر نظریه زمینه ساز در نظر می گیرد. در بخش سوم، اولیا تحلیلی از کمدی از نوع جدید - CNT را بررسی می کند. تاکید او بر ادغام جزء و کل در نزدیک شدن به پتانسیل قهرمان داستان است. او اصطلاح پتانسیل شبه قوی را به منظور آشکار کردن قدرت توهم‌آمیز قهرمانان CNT و نشان دادن تکنیک تجزیه و تحلیل و سنتز CNT معرفی می‌کند.

تحقیقات اولیا با مفهوم کمیک شروع می شود، که به طور سنتی مترادف با خنده دار در نظر گرفته می شود، و تلاش می کند آن را مستقل از خنده و خنده نزدیک کند. ضرورت انجام این کار با تمایل به نفوذ در ماهیت معمایی کمدی چخوف دیکته می شود. نتیجه مفهومی از ژانر دراماتیک و کمدی از نوع جدید: شطرنج، ادبیات و فیلم است، رویکردی کاملاً جدید به تفکر سیستمی و پتانسیل - که قبلاً هرگز مورد توجه نظریه دراماتیک نبوده است. . چنین پتانسیلی، سنگ محک کمدی و کمدی، مشخصه اصلی همیشگی آنها، قلب و محوری است که دنیای کمدی حول آن می چرخد.

Applying systems theory to the comedies of Chekhov, Balzac, Kleist, Moliere, and Shakespeare, A Concept of Dramatic Genre and the Comedy of a New Type: Chess, Literature, and Film approaches dramatic genre from the point of view of the degree of richness and strength of a character’s potential. Its main focus is to establish a methodology for analyzing the potential from multidimensional perspectives, using systems thinking. The whole concept is an alternative to the Aristotelian plot-based approach and is applied to an analysis of western and eastern European authors as well as contemporary American film.

This innovative study consists of three parts: The first part is mostly theoretical, proposing a new definition of the dramatic as a category linked to general systems phenomena and offering a new classification of dramatic genre. In the second part, Ulea offers a textual analysis of some works based on this new classification. She analyzes comedies, tragedies, and dramas on the same or similar topics in order to reveal what makes them belong to opposite types of dramatic genre. 

Additionally, she considers the question of fate and chance, with regard to tragedy and comedy, from the point of view of the predispositioning theory. In the third part, Ulea explores an analysis of the comedy of a new type—CNT.  Her emphasis is on the integration of the part and the whole in approaching the protagonist’s potential. She introduces the term quasi-strong potential in order to reveal the illusory strength of protagonists of the CNT and to show the technique of CNT’s analysis and synthesis.

Ulea’s research begins with the notion of the comic, traditionally considered synonymous with the laughable, and attempts to approach it as independent from the laughable and laughter. The necessity to do so is dictated by the desire to penetrate the enigmatic nature of Chekhov’s comedy. The result is A Concept of Dramatic Genre and the Comedy of a New Type: Chess, Literature, and Film, a completely new approach to potential and systems thinking—which has never been a focus of dramatic theory before. Such potential is the touchstone of the comic and comedy, their permanent basic characteristic, the heart and axis around which the comedic world spins.