A Chinese Literary Mind: Culture, Creativity, and Rhetoric in Wenxin Diaolong

Wenxin diaolong اثر لیو شی (حدود 465-حدود 521) احتمالاً پیچیده ترین و جامع ترین اثر نقد ادبی در چین باستان است. قرن‌هاست که سواد چینی را برانگیخته و الهام‌بخش آن بوده است و محققان انگلیسی زبان مدرن نیز آن را منبع مهمی برای تحقیق در مورد شعر و زیبایی‌شناسی سنتی چین یافته‌اند. مجلد حاضر شامل ده مقاله، اولین مطالعه طولی کتاب به زبان انگلیسی در مورد این اثر کلاسیک است.

دو بخش اول کتاب بر سنت‌های فرهنگی تمرکز دارد و نشان می‌دهد که چگونه لیو سنت ادبی چینی را تقدیس می‌کند، و ارزیابی می‌کند که لیو کجاست. کار در آن سنت قرار دارد و بدهی خود را به جریان های فکری زمان خود نشان می دهد. بخش سوم با استفاده از دیدگاه‌های انتقادی معاصر برای تحلیل برداشت لیو از تخیل، نظریه خلق ادبی لیو را بررسی می‌کند. بخش چهارم سه مطالعه مفصل از دیدگاه های لیو در مورد بلاغت ارائه می کند: مطالعه دقیق فصل او در مورد موازی سازی بلاغی، بحث در مورد استفاده خود او از موازی سازی به عنوان ابزاری برای تحلیل و تولید متن، و بررسی دیدگاه های او در مورد تغییرات و تداوم ها. در سبک های ادبی چینی این کتاب با یک بررسی انتقادی از دانش‌آموزی به زبان آسیایی در Wenxin diaolong در این قرن به پایان می‌رسد.

شرکت کنندگان عبارتند از Zong-qi Cai، Kang-i Sun Chang، Ronald Egan، Wai. -yee Li، Shuen-fu Lin، Richard John Lynn، Victor H. Mair، Stephen Owen، Andrew H. Plaks، Maureen Robertson و Zhang Shaokang.

Wenxin diaolong by Liu Xie (ca. 465-ca. 521) is arguably the most complex and comprehensive work of literary criticism in ancient China. For centuries it has intrigued and inspired Chinese literati, and modern English-speaking scholars have also found it an important source for inquiries into traditional Chinese poetics and aesthetics. The present volume of ten essays is the first book-length study in English of this classic work.

The first two parts of the book focus on cultural traditions, showing how Liu canonized the Chinese literary tradition, assessing where Liu's work stands in that tradition, and demonstrating his debts to the intellectual currents of his time. The third part explores Liu's theory of literary creation by using contemporary critical perspectives to analyze Liu's conception of imagination. The fourth part presents three detailed studies of Liu's views on rhetoric: a close reading of his chapter on rhetorical parallelism, a discussion of his own use of parallelism as a means of analysis and textual production, and an investigation of his views on changes and continuities in Chinese literary styles. The book concludes with a critical survey of Asian-language scholarship on Wenxin diaolong in this century.

The contributors are Zong-qi Cai, Kang-i Sun Chang, Ronald Egan, Wai-yee Li, Shuen-fu Lin, Richard John Lynn, Victor H. Mair, Stephen Owen, Andrew H. Plaks, Maureen Robertson, and Zhang Shaokang.