دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Jonathan Lear
سری: The Tanner Lectures on Human Values
ISBN (شابک) : 0674061454, 9780674061453
ناشر: Harvard University Press
سال نشر: 2011
تعداد صفحات: 225
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 828 کیلوبایت
در صورت تبدیل فایل کتاب A Case for Irony به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب موردی برای کنایه نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
در سال 2001، Vanity Fair اعلام کرد که عصر طنز به پایان رسیده است. جوآن دیدیون از اینکه ایالات متحده در دوران باراک اوباما به یک "منطقه عاری از کنایه" تبدیل شده است ابراز تاسف کرده است. جاناتان لیر در کتاب امید رادیکال در سال 2006 به قلب آمریکا نگاه کرد تا از خود بپرسد اگر احساس کنیم چگونه می توانیم خودمان را خلاص کنیم. راه زندگی ما رو به پایان بود لیر می نویسد: در اینجا، او گروهی از فیلسوفان و روانکاو را بسیج می کند تا بار دیگر راهی رادیکال به جلو بیابند، با این استدلال که هیچ زندگی واقعی انسانی بدون کنایه ممکن نیست. لیر می نویسد که انسان شدن را نباید بدیهی انگاشت. این چیزی است که ما انجام می دهیم، چیزی است که ما از آن استفاده می کنیم، و مانند کی یرکگور و افلاطون، لیر ادعا می کند که کنایه یکی از ابزارهای ضروری ما برای انجام این کار است. برای لیر و شرکت کنندگان در گفت و گوی سقراطی اش، کنایه به این نیست که مانند یک بازیکن در فیلم وودی آلن خونسرد و جدا از هم باشیم. همانطور که یوهانس کلیماکوس، یکی از نویسندگان مستعار کی یرکگارد می گوید، این چیزی است که فقط استادیاران فرض می کنند. در عوض، این تعهدی دوباره به زندگی جدی است، برای تجربه هر اختلالی که ما را از روشهای همیشگیمان برای کنار گذاشتن زندگی، با همه فراز و نشیبهایش، رها میکند. در حالی که بسیاری در طول قرنها به گونهای متفاوت بحث کردهاند، لیر ادعا میکند که احساسات و خواستههای ما به سمت نظم گرایش دارند، ساختاری که کنایهآمیز ما را به دیدن تکان میدهد. مبادلات لیر با طرفدارانش ادعاهای او را تقویت می کند، در حالی که تجربیات او به عنوان یک روانکاو عملی، بعد احساسی را در مورد آنچه در خطر است - هزینه های روانی و مزایای زندگی با کنایه - به ارمغان می آورد. (20111222)
In 2001, Vanity Fair declared that the Age of Irony was over. Joan Didion has lamented that the United States in the era of Barack Obama has become an "irony-free zone." Jonathan Lear in his 2006 book Radical Hope looked into America’s heart to ask how might we dispose ourselves if we came to feel our way of life was coming to an end. Here, he mobilizes a squad of philosophers and a psychoanalyst to once again forge a radical way forward, by arguing that no genuinely human life is possible without irony.Becoming human should not be taken for granted, Lear writes. It is something we accomplish, something we get the hang of, and like Kierkegaard and Plato, Lear claims that irony is one of the essential tools we use to do this. For Lear and the participants in his Socratic dialogue, irony is not about being cool and detached like a player in a Woody Allen film. That, as Johannes Climacus, one of Kierkegaard’s pseudonymous authors, puts it, “is something only assistant professors assume.” Instead, it is a renewed commitment to living seriously, to experiencing every disruption that shakes us out of our habitual ways of tuning out of life, with all its vicissitudes. While many over the centuries have argued differently, Lear claims that our feelings and desires tend toward order, a structure that irony shakes us into seeing. Lear’s exchanges with his interlocutors strengthen his claims, while his experiences as a practicing psychoanalyst bring an emotionally gripping dimension to what is at stake—the psychic costs and benefits of living with irony. (20111222)
Contents......Page 8
Preface......Page 10
Part One: The Lectures......Page 16
1. To Become Human Does Not Come That Easily......Page 18
2. Ironic Soul......Page 57
Part Two: Commentary......Page 88
3. Self-Constitution and Irony......Page 90
4. Irony, Reflection, and Psychic Unity......Page 99
5. Psychoanalysis and the Limits of Reflection......Page 118
6. The Immanence of Irony and the Efficacy of Fantasy......Page 130
7. Thoughts about Irony and Identity......Page 143
8. Flight from Irony......Page 169
9. On the Observing Ego and the Experiencing Ego......Page 179
10. Observing Ego and Social Voice......Page 186
Notes......Page 194
Commentators......Page 216
Index......Page 218