A Better World: Stalinism and the American Intellectuals

این کتاب مبارزه میان چپ‌ها و لیبرال‌های غیرکمونیست را بر سر روابط آمریکا با اتحاد جماهیر شوروی از سال 1939 تا 1950 شرح می‌دهد. اکنون تعداد کمی به اندازه مردم آن زمان با شور و اشتیاق و خشونت به روابط شوروی و آمریکا اهمیت می دهند. زمانی بود که دوستان با هم دشمن شدند و دیگران به نام تعهداتی که امروزه دور از دسترس به نظر می رسند، اتحادهای عجیبی را ایجاد کردند. دنیای بهتر آن زمان‌ها و انتخاب‌های آن‌ها را تداعی می‌کند و توضیح می‌دهد که چرا این نبردهای دیرینه هنوز احساسات عمیقی را امروز برمی‌انگیزد – و باید.

آمریکایی‌هایی که طرفدار شوروی بودند بدون اینکه طرفدار شوروی باشند. اعضای حزب کمونیست - به قول خودشان " مترقی " - سرمایه گذاری عاطفی زیادی در اتحاد جماهیر شوروی داشتند. از سال 1935 تا 1939 میلیون‌ها نفر به «جبهه مردمی» سازمان‌های طرفدار شوروی پیوستند. اونیل ما را از شوک پیمان استالین و هیتلر در 1939 عبور می دهد، از طریق احیای جبهه مردمی که با حمایت دولت و تجارت پس از ورود روسیه به جنگ علیه هیتلر تحریک شده بود. او انزوای ضد استالینیست ها، ظهور و سقوط هانری والاس، و گرفتگی ترقی گرایی را دنبال می کند. و او تغییر وفاداری روشنفکران را که اغلب با یکدیگر برای تأثیرگذاری بر روند بحث عمومی، با پیامدهای طولانی مدت برای عقل، فرهنگ و اخلاق آمریکایی مبارزه می کردند، بررسی می کند.

همانطور که اونیل می گوید. در مقدمه‌اش می‌گوید: «بیش از هر کتاب دیگری دنیای بهتر، خبرنگاران الهام‌بخش بودند که برای من نامه‌های کاوشگر یا تأملی بفرستند.» این پاسخ، همراه با بحث انتقادی فوق‌العاده‌ای بود که با انتشار اولیه این جلد برانگیخت، که اهمیت تداوم کتاب را روشن می‌کند. رویای دستیابی به جهانی بهتر از طریق خشونت رادیکال هرگز نمی‌میرد و تمایل عذرخواهان برای چسبیدن به دیدگاه‌های آرمان‌شهری پابرجاست. تا زمانی که چنین باشد، درس های این کتاب باید در دسترس ما باشد.

This book chronicles the struggle among non-Communist leftists and liberals over American relations with the Soviet Union from 1939 through the 1950s. Few now care as passionately and as violently as people did then about Soviet-American relations. It was a time when friends became enemies, and others forged strange alliances, all in the name of commitments that today seem remote. A Better World evokes those times and their choices, and explains why these long-ago battles still arouse such deep feelings today—and should.

Americans who were pro-Soviet without being members of the Communist party—“progressives” as they called themselves—had a large emotional investment in the Soviet Union. From 1935 to 1939 literally millions joined the “Popular Front” of pro-Soviet organizations. O’Neill takes us through the shock of the Stalin-Hitler pact of 1939, through the revival of the Popular Front spurred by government and business support after Russia entered the war against Hitler. He traces the isolation of the anti-Stalinists, the rise and fall of Henry Wallace, and the eclipse of progressivism. And he explores the shifting allegiances of intellectuals as they struggled, often with each other, to influence the course of public debate, with long-lasting consequences for American intellect, culture, and morals.

As O’Neill observes in his introduction, “More than any of my other books A Better World inspired correspondents to send me probing or reflective letters.” It was this response, along with the extraordinary critical debate spurred by initial publication of this volume, that makes the book’s continuing importance clear. The dream of achieving a better world through radical violence never dies, and the willingness of apologists to cling to utopian visions persists. As long as it does, the lessons of this book need to be available to us.