A 40 Day Journey of Moments of Hope

من همیشه در از دست دادن نشانه ای از آنچه خدا می خواست باشم، مهارت داشته ام، تا زمانی که تنها چیزی که در این زندگی برای من باقی مانده بود این یک چیز بود.

p>

به دلیل شرایط بهداشتی حداقل دو بار در یک بازه زمانی حدوداً

پنج سال به من گفته شد که وضعیت من ناامیدکننده است. من از باور کردنش امتناع کردم و

دعا کردم و دعا کردم و در انتظارم تصمیم گرفتم این یک کار را انجام دهم... امیدم را

تمام انتظاراتم را گذاشتم، هر چه داشتم، در خدا این 40 روز مجموعه

مبارزه‌ها، پیروزی‌ها و وفاداری خدایی است که مرا ناامید نکرد.

I've always had a knack for missing the mark of what God

wanted me to be, that is until all that was left for me to do in this life was this one thing.

Due to health circumstances I was told at least twice in a span of about

five years time that my condition was hopeless. I refused to believe it and

I prayed and prayed and in my waiting I made a decision to do this one thing...I put my

hope, all of my expectations, everything I had, in God. These 40 days are a collection

of my struggles, triumphs and the faithfulness of a God who did not let me down.