ورود به حساب

نام کاربری گذرواژه

گذرواژه را فراموش کردید؟ کلیک کنید

حساب کاربری ندارید؟ ساخت حساب

ساخت حساب کاربری

نام نام کاربری ایمیل شماره موبایل گذرواژه

برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید


09117307688
09117179751

در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید

دسترسی نامحدود

برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند

ضمانت بازگشت وجه

درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب

پشتیبانی

از ساعت 7 صبح تا 10 شب

دانلود کتاب Για την υπεράσπιση της κοινωνίας

دانلود کتاب برای دفاع از جامعه

Για την υπεράσπιση της κοινωνίας

مشخصات کتاب

Για την υπεράσπιση της κοινωνίας

ویرایش:  
نویسندگان:   
سری: Επιστήμες του ανθρώπου (11) 
ISBN (شابک) : 9789602745311 
ناشر: Ψυχογιός 
سال نشر: 2002 
تعداد صفحات: 360 
زبان: Greek 
فرمت فایل : DJVU (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 5 مگابایت 

قیمت کتاب (تومان) : 50,000



ثبت امتیاز به این کتاب

میانگین امتیاز به این کتاب :
       تعداد امتیاز دهندگان : 12


در صورت تبدیل فایل کتاب Για την υπεράσπιση της κοινωνίας به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.

توجه داشته باشید کتاب برای دفاع از جامعه نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.


توضیحاتی در مورد کتاب برای دفاع از جامعه

\"برای دفاع از جامعه.\" این عنوان توسط فوکو برای سلسله سخنرانی های خود در کالج دو فرانس در دوره 1975-1976 استفاده می شود.\r\nفوکو در این سخنرانی‌ها، که هم از نظر گستره پژوهش تاریخی و هم از نظر نفوذ تحلیلی که موضوع با آن توسعه می‌یابد، بسیار ضروری است، کل مشکل را در رابطه با بررسی و/یا مدیریت حوزه تاریخی و حوزه اجتماعی مطرح می‌کند. فرآیندهایی که در قلمرو آن اتفاق می افتد.\r\nمبنای پایدار تحلیل های فوکو، بررسی مسئله بحرانی دانش و قدرت است.\r\n\r\n\r\n\r\n\r\n\r\nمرور\r\n\r\n\r\n\r\nدر سال 1966، ز. فوکو به طعنه ای واکنش نشان داد و گفت که چنین انتقادی از سوی هیچ تاریخ نگاری علیه او وارد نشده است و در واقع آنچه پیشاپیش نقد سارتر بود، غلبه اسطوره ای مدرن از تاریخ یگانه بود. داستانی که هدفش جمع آوری و نظم بخشیدن به ناهمگونی زمان و تعدد داستان ها در یک واحد بود. همانطور که در گذشته مشخص شد، هدف از نقد فوکو انحلال تاریخ در فضا نبود، بلکه ارزیابی مجدد تبارشناختی شکلی از دانش تاریخی بود که دیدگاه فراتاریخی را مجدداً معرفی کرد، در نتیجه یک سری از دانش‌های «فرعی» را بی‌ارزش ساخت. به طور همزمان استبداد به دلایل جهانی را برقرار می کند.\r\n\r\nکتاب فوکو با عنوان در دفاع از جامعه با ترجمه عالی تی دیمیترولیا شامل دوره های او در کالج فرانسه در سال 1976 می باشد. تحلیل‌های او نشان می‌دهد که این تولد را نمی‌توان در یک سنت یا تاریخ کلی‌تر ثبت کرد، بلکه باید آن را رویدادی منحصربه‌فرد تصور کرد که گسست یا گسست خشونت‌آمیز در مسیر تاریخ را به وجود می‌آورد، همانطور که تا قرن هفدهم جریان داشت. این اولین تاریخ ضد رومی است که در غرب ظاهر می شود و به همین دلیل فوکو آن را «ضد تاریخ» یا «ضد خاطره» می نامد. تا آن زمان، گفتمان تاریخی در برابر قدرت نقش معذرت خواهی داشت. او به ستایش و ستایش حاکم پرداخت و بدین ترتیب مشروعیت او را تثبیت کرد. فوکو این پدیده را به عنوان «یادبود آیینی مشکلات حقوق عمومی» حتی در میانه بسیاری از تراژدی های گذشته مورد مطالعه قرار می دهد. این گفتمان ناگهان توسط یک گفتمان خرابکارانه یا حتی «چریکی» که مشروعیت خود را از طریق وعده ها و پیشگویی های آزادی های آینده طرح می کند، قطع و «شکاف» می شود. ممکن است به عنوان یک سخنرانی سرکش اشراف علیه سلطنت آغاز شود، اما سپس توسط سایر قبایل، طبقات یا حتی گروه‌ها مجدداً تصاحب شود تا به سلاحی در مبارزه علیه دشمن طبقاتی، ملی یا حتی قبیله‌ای مربوطه تبدیل شود.\r\n\r\nفوکو در دوره افتتاحیه خود در کالج دو فرانس در سال 1970، با عنوان نظم گفتمان، استدلال کرد که گفتمان صرفاً بازنمایی میل یا قدرت نیست «بلکه چیزی است که برای آن و از طریق آن مبارزه می‌کند، قدرتی که می‌خواهد تصاحب کند». . بنابراین، گفتمان تاریخی جدید می تواند سلاحی همزمان برای همه نیروهای جدید تاریخی (اشرافیت - بورژوازی - پرولتاریا - دولت - نژادپرستی) در لحظه ای باشد که از تقویت آیینی هر قدرتی \"قطع\" می شود تا در متن بازتعریف شود. از یک اراده جدید برای قدرتی که برای حق \"خود\" خود، برای حقیقت \"خود\" می جنگد. فوکو، با نمایش این پدیده، از شورش «دانش های تحت سلطه» صحبت خواهد کرد و کار علمی خود را با آنها در یک مبارزه مشترک ترسیم می کند. بنابراین، فوکو تبارشناس نه تنها هستی شناسی انتقادی از زمان حال می نویسد، بلکه تلاش می کند گذشته ای تاریخی را ابداع کند که می خواهد از آن بیاید.\r\n\r\n«جامعه» امروزی، این شکل‌گیری تاریخی جدید سازمان‌دهی جمعیت پس از فروپاشی رژیم‌های توتالیتر، با یک جنگ داخلی مداوم در درون خود تقسیم شده است. همه اینها ما را به این نتیجه غیرقابل انکار می رساند که عنوان این دوره ها را باید در گیومه قرار داد. زیرا سؤال در اینجا مربوط به «موضوع متکلم» حکم است. و این لزوماً فوکو نیست، بلکه کسی است که نشان می‌دهد به نام جامعه، جنگی آشکار و زیرزمینی، بین دو نیروی آشتی‌ناپذیر و نامتقارن در جریان است: آن‌هایی که تلاش می‌کنند جامعه را فضای گفتمان، دانش و دانش معرفی کنند. قانون، نظم و صلح، و کسانی که در تمام این تشکل‌های انسان‌محور تداوم جنگ را با ابزارهای دیگر به رسمیت می‌شناسند. فوکو می نویسد، اما نیروهای در معرض خطر در تاریخ، از هیچ قانونی تبعیت نمی کنند و بازی بزرگ تاریخ این است که چه کسی قواعد نظام را به بهترین نحو به نفع خود تطبیق می دهد.\r\nDionysis Kavvathas (مدرس فلسفه)، THE STEP، 09-06-2002


توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی

«Για την υπεράσπιση της κοινωνίας». Αυτόν τον τίτλο χρησιμοποιεί ο Φουκώ για τη σειρά των διαλέξεών του στο College de France κατά την περίοδο 1975-1976. Σ αυτές τις διαλέξεις, τις τόσο ουσιώδεις και ως προς το εύρος της ιστορικής έρευνας και ως προς την αναλυτική διεισδυτικότητα με την οποία αναπτύσσεται η θεματική, ο Φουκώ θέτει το όλο πρόβλημα σε σχέση με τη διερεύνηση και/ή διαχείριση της ιστορικής σφαίρας και των κοινωνικών διαδικασιών που διαμορφώνονται εντός της επικράτειάς της. Σταθερή βάση των αναλύσεων του Φουκώ είναι η διερεύνηση του κρίσιμου προβλήματος της γνώσης και της εξουσίας. ΚΡΙΤΙΚΗ Το 1966 ο υπαρξιστής και μαρξιστής φιλόσοφος Ζ. Π. Σαρτρ σχολιάζοντας το βιβλίο του Μ. Φουκό Οι λέξεις και τα πράγματα (1966) το χαρακτήρισε ένα έργο από το οποίο απουσιάζει η ιστορία. Ο Φουκό αντέδρασε σαρκαστικά, λέγοντας ότι μια τέτοια μομφή δεν είχε διατυπωθεί εναντίον του από κανέναν ιστορικό και ότι στην πραγματικότητα αυτό που προκαθόρισε την κριτική του Σαρτρ ήταν η κυριαρχία ενός μοντέρνου μύθου περί της μιας και μοναδικής ιστορίας. Μιας ιστορίας που στόχο είχε να συλλέξει και να πειθαρχήσει στο εσωτερικό μιας ενότητας την ετερογένεια του χρόνου και την πολλαπλότητα των ιστοριών. Όπως φάνηκε εκ των υστέρων, στόχαστρο της κριτικής του Φουκό δεν ήταν η διάλυση της ιστορίας μέσα στον χώρο αλλά η γενεαλογική επαναξιολόγηση μιας μορφής ιστορικής γνώσης που επανεισήγαγε την υπερ-ιστορική προοπτική, απαξιώνοντας έτσι μια σειρά από «ελάσσονες» γνώσεις και εγκαθιδρύοντας συνάμα την τυραννία των καθολικών λόγων. Το βιβλίο του Φουκό με τον τίτλο Για την υπεράσπιση της κοινωνίας, στην εξαιρετική μετάφραση της Τ. Δημητρούλια, περιλαμβάνει τα μαθήματά του στο Κολέγιο της Γαλλίας κατά το έτος 1976. Στα μαθήματα αυτά ο Φουκό διηγείται τη γέννηση του ιστορικού λόγου μέσα από τις αστραπές των πολέμων. Οι αναλύσεις του δείχνουν ότι η γέννηση αυτή δεν μπορεί να εγγραφεί σε μια γενικότερη παράδοση ή ιστορία αλλά ότι θα πρέπει να τη στοχαστούμε ως ένα μοναδικό γεγονός που εισάγει μια ρήξη ή μια βίαιη ασυνέχεια στον ρου της ιστορίας, όπως αυτή κυλούσε ως και τον 17ο αιώνα. Πρόκειται για την πρώτη αντιρωμαϊκή ιστορία που εμφανίζεται στη Δύση και γι αυτόν τον λόγο ο Φουκό την ονομάζει και «αντι-ιστορία» ή και «αντι-μνήμη». Ώς τότε ο ιστορικός λόγος είχε ρόλο απολογητικό έναντι της εξουσίας. Υμνούσε και εγκωμίαζε τον Ηγεμόνα, θεμελιώνοντας έτσι τη νομιμότητά του. Το φαινόμενο αυτό ο Φουκό το μελετά ως «τελετουργικό μνημόνευσης των προβλημάτων του δημοσίου δικαίου» ακόμη και μέσα σε πολλές τραγωδίες του παρελθόντος. Ο λόγος αυτός διακόπτεται ξαφνικά και «ρηγματώνεται» από έναν ανατρεπτικό ή και «αντάρτικο» λόγο που επινοεί τη νομιμοποίησή του μέσω των επαγγελιών και των προφητειών για μελλοντικές απελευθερώσεις. Μπορεί να ξεκινά ως στασιαστικός λόγος της αριστοκρατίας κατά της μοναρχίας, στη συνέχεια όμως τον επανοικειοποιούνται άλλες φυλές, τάξεις ή και ομάδες, για να κατασταθεί έτσι στη συνέχεια όπλο στον αγώνα κατά του εκάστοτε ταξικού, εθνικού ή και φυλετικού εχθρού. Ήδη στο εναρκτήριο μάθημά του στο Κολέγιο της Γαλλίας το 1970, με τίτλο Η τάξη του λόγου, ο Φουκό διετείνετο ότι ο λόγος (discours) δεν είναι απλή αναπαράσταση της επιθυμίας ή της εξουσίας «αλλά αυτό για το οποίο και μέσω του οποίου αγωνίζεται κανείς, η εξουσία που ζητά να ιδιοποιηθεί». Έτσι και ο νέος ιστορικός λόγος μπορεί να αποτελέσει συγχρόνως όπλο όλων των νέων ιστορικών δυνάμεων (αριστοκρατία - αστική τάξη - προλεταριάτο - κράτος - ρατσισμός) τη στιγμή που «αποσυνδέεται» από την τελετουργική ενίσχυση της εκάστοτε εξουσίας, για να επαναπροσδιοριστεί στο πλαίσιο μιας νέας θέλησης για δύναμη που αγωνίζεται για το «δικό» της δίκαιο, για τη «δική» της αλήθεια. Ο Φουκό, δραματοποιώντας το φαινόμενο, θα μιλήσει για την εξέγερση των «υποταγμένων γνώσεων», συντάσσοντας το λόγιο έργο του με αυτές σε έναν κοινό αγώνα. Έτσι ο γενεαλόγος Φουκό δεν γράφει μόνο μια κριτική οντολογία του παρόντος αλλά επιχειρεί παράλληλα να επινοήσει ένα ιστορικό παρελθόν από το οποίο θα ήθελε να καταγόταν. Η σημερινή «κοινωνία», ο νέος αυτός ιστορικός σχηματισμός οργάνωσης του πληθυσμού μετά την κατάρρευση των απολυταρχικών καθεστώτων, διχάζεται στο εσωτερικό της από έναν συνεχή εμφύλιο πόλεμο. Όλα αυτά μας οδηγούν στο αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα ότι ο τίτλος αυτών των μαθημάτων πρέπει να τεθεί εντός εισαγωγικών. Διότι το ερώτημα εδώ αφορά το «ομιλούν υποκείμενο» της απόφανσης. Και αυτό δεν είναι απαραίτητα ο Φουκό αλλά εκείνος που καταδεικνύει ότι στο όνομα της κοινωνίας διεξάγεται ένας πόλεμος τόσο έκδηλος όσο και υπόγειος, μεταξύ δύο ασυμφιλίωτων και ασύμμετρων δυνάμεων: αυτών που επιχειρούν να παρουσιάσουν την κοινωνία ως τον χώρο του λόγου, της γνώσης, του δικαίου, της τάξης και της ειρήνης, και εκείνων που αναγνωρίζουν μέσα σε όλα αυτά τα ανθρωποκεντρικά μορφώματα τη συνέχεια του πολέμου με άλλα μέσα. Οι δυνάμεις όμως που διακυβεύονται εντός της ιστορίας, γράφει ο Φουκό, δεν υπακούουν σε καμία νομοτέλεια και το μεγάλο παιχνίδι της ιστορίας είναι ποιος θα οικειοποιηθεί καλύτερα τους κανόνες του συστήματος προς όφελός του. Διονύσης Καββαθάς (λέκτωρ της Φιλοσοφίας), ΤΟ ΒΗΜΑ , 09-06-2002



فهرست مطالب

Πρόλογος στην ελληνική έκδοση ......Page 9
Παράδοση της 7ης Ιανουάριου 1976 ......Page 13
Παράδοση της 14ης Ιανουάριου 1976 ......Page 38
Παράδοση της 21ης Ιανουάριου 1976 ......Page 61
Παράδοση της 28ης Ιανουάριου 1976 ......Page 86
Παράδοση της 4ης Φεβρουάριου 1976 ......Page 111
Παράδοση της 11ης Φεβρουάριου 1976 ......Page 144
Παράδοση της 18ης Φεβρουάριου 1976 ......Page 175
Παράδοση της 25ης Φεβρουάριου 1976 ......Page 208
Παράδοση της 3ης Μαρτίου 1976 ......Page 234
Παράδοση της 10ης Μαρτίου 1976 ......Page 265
Παράδοση της 17ης Μαρτίου 1976 ......Page 293
Σύνοψη ......Page 325
Σημειώσεις ......Page 335




نظرات کاربران