دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: 李江琳
سری: Li shi da jiang tang.
ISBN (شابک) : 9789570848793, 9570848790
ناشر: 聯經
سال نشر: 2017
تعداد صفحات: 292
زبان: Chinese
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 143 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب 重生的觀音 : 第三個西藏的故事: منطقه خودمختار تبت (چین) -- تاریخ -- قیام 1959، چین -- روابط -- چین -- منطقه خودمختار تبت، منطقه خودمختار تبت (چین) -- روابط -- چین، منطقه خودمختار تبت (چین) -- سیاست و دولت -- 1951 -- روابط بین الملل ، سیاست و دولت ، چین ، چین -- منطقه خودمختار تبت
در صورت تبدیل فایل کتاب 重生的觀音 : 第三個西藏的故事 به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب 重生的觀音 : 第三個西藏的故事 نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
دارمشالا، یک شهر مشهور جهانی. او سرزمین مقدس جدید بودیسم تبتی و همچنین یک اردوگاه پناهندگان است. فراتر از «تبت قدیم» و «تبت جدید» که در اثر انقلاب خفه شده بود، «تبت سوم» که هزاران مایل را طی کرد، از کوههای پوشیده از برف گذشت و از طریق دارمشالا به جهان سفر کرد، در اینجا متولد شد. لی جیانگلین، نویسنده «سهگانه تبت»، «1959: لهاسا! چگونه دالایی لاما فرار می کند، «وقتی پرنده آهنین در آسمان پرواز می کند: جنگ مخفیانه در فلات چینگهای-تبت 1956-1962»، و «سفر مخفی در مناطق تبت»، اثر جدید «آوالوکیتسوارای دوباره متولد شده: داستان سوم تبت» درباره تبتی ها می نویسد داستانی که کمتر کسی برای بیش از نیمی از عمر در تبعید آن را می شناسد. برای بسیاری از تبتی ها، \"شانگری لا\" در شمال هیمالیا نیست، بلکه در جنوب هیمالیا، مکانی به نام دارمشالا است. از منظر فرهنگ و نه جغرافیا، می توان گفت که جامعه تبعیدی تبتی با محوریت دارمشالا سومین تبت است. دارمشالا (Dharamshala) مکانی بسیار پیچیده است که در آن فرهنگ تبتی متراکم شده است، و همچنین تعلق \"موقت\" تبتی ها در تبعید است. در آنجا هر تبتی داستان تبعید خود را دارد، نه تنها تبعید جسم، بلکه تبعید روح نیز. با خروج از منطقه تبت تحت کنترل توتالیتر و ورود به قلمرو ناشناخته هند، چیزی که در انتظار آنها است دنیای جدیدی است که هرگز تصور نمی کردند. لی جیانگلین شخصاً از دارمشالا دیدن کرد و به داستان های شجاعت، مشکلات، تردیدها و تولد دوباره توسط تبتی ها در تبعید گوش داد. در «آوالوکیتسوارا دوباره متولد شده: سومین داستان تبت» اثر لی جیانگلین، پناهندگان خسته از جنگ و قحطی فرار کرده و به هند رسیدند، اما بلافاصله با خطرات جدیدی مواجه شدند. تبتی هایی که در مناطق کوهستانی زندگی می کنند به طور طبیعی در برابر بسیاری از بیماری ها مصون هستند. وقتی بدن ضعیف شده آنها با ویروس های مختلف تماس پیدا می کند، کاملاً قادر به مقاومت نیستند. بیماری هایی مانند سل، انگل ها و آنفولانزا جان تعداد زیادی از پناهندگان را گرفته است و گفته می شود میزان مرگ و میر از هر ده نفر یک نفر است. تمدن باستانی تبت به وضوح نیاز به حرکت به سمت مدرنیته دارد، اما دالایی لاما فکر نمی کند که مدرن شدن تبت به این معنی است که سنت باید کاملاً کنار گذاشته شود. تمدن باستانی تبت چگونه در جهان معاصر جایگاهی پیدا کرد؟ چگونه تبتی های بودایی معتقد می توانند در جامعه مدرن زنده بمانند و هویت فرهنگی خود را حفظ کنند؟ چگونه می توان فرهنگ دینی تبت و تمدن تکنولوژیک مدرن را به طور موثر ترکیب کرد؟ ایلومیناتی های ملی که اکنون به تبعید وابسته اند اما به تمدن مدرن غربی دسترسی دارند چگونه نسل بعدی خود را آموزش می دهند. زمانی که تبتی ها تقریباً مستاصل بودند، مردم هند آنها را پذیرفتند و تمام تلاش خود را برای کمک به آنها برای بازسازی زندگی خود انجام دادند. برای نزدیک به نیم قرن، جامعه هندی در دارمشالا و جامعه تبتی تبعیدی در کنار هم زندگی میکنند و تپههای بایر سابق را به طور مشترک به یک شهر پرجنبوجوش ساختهاند. اگر تبتیها در تبعید نبودند، دارمشالا احتمالاً امروزی نبود. بدون مردم هندی گشادهاندیش، سخاوتمند و باهوش، فرهنگ تبت در جاهای دیگر حفظ نمیشد. یک روز در سال 1967 بیانبا به عمارت فاوانگ احضار شد و دالایی لاما از او خواست که سه مجسمه برای معبد جوخانگ در دارمسالا بسازد که یکی از آنها مجسمه آوالوکیتسوارا با هزار بازو بود. دالایی لاما همچنین یک کیسه سکه نقره و هشت بقایای آوالوکیتسوارا از معبد جوخانگ در لهاسا به او داد. این هشت چهره توسط یک نژاد مختلط تبتی و نپالی از لهاسا جمع آوری و به هند آورده شد. دالایی لاما گفت: این مجسمه گوانین با سکه های نقره چینی و نودل های گوانین تبتی ریخته شده است. ما در آینده آن را به تبت برمی گردانیم.
達蘭薩拉,一座世界知名的小鎮。 她是藏傳佛教的新聖地,也是一座難民營。 在被妖魔化的「舊西藏」與被革命窒息的「新西藏」之外, 千里跋涉、翻越雪山、通過達蘭薩拉走向全世界的 「第三個西藏」在此重生。 「西藏三部曲」作者李江琳 繼《1959:拉薩!達賴喇嘛如何出走》、 《當鐵鳥在天空飛翔:1956-1962青藏高原上的祕密戰爭》、《藏區祕行》後, 新作《重生的觀音:第三個西藏的故事》書寫藏人流亡半個多世以來罕人知曉的故事。 對許多藏人來說,「香格里拉」不在喜馬拉雅山之北, 而是在喜馬拉雅山之南,一個叫作達蘭薩拉的地方。 從文化而非地理的意義上來看,以達蘭薩拉為中心的西藏流亡社會,可以說,那就是第三個西藏。 達蘭薩拉(Dharamshala)是個太複雜的地方,那裡是西藏文化的濃縮之地,也是流亡藏人「暫時」的歸屬。在那裡,每一個藏人都有一則屬於自己的流亡故事,不只是肉體的流亡,更深刻的是心靈的流亡。走出極權主義控制下的藏區,走進未知的印度領土,等待著他們的是從未想像過的新世界。李江琳親自走訪達蘭薩拉,聽取一個又一個流亡藏人訴說,關於勇氣、困頓、疑惑、重生的故事。 李江琳在《重生的觀音:第三個西藏的故事》敘述,筋疲力竭的難民們好不容易逃過戰爭和饑荒,到達印度,卻立刻面臨新的危險。生活在高寒地區的藏人,對許多疾病,天生沒有免疫力。他們已經很衰弱的身體與各種病毒接觸時,完全無法抵抗。肺結核、寄生蟲、流行感冒之類的疾病,奪去了大量難民的生命,據說死亡率高達十分之一。 古老的西藏文明顯然需要走向現代,可是達賴喇嘛並不認為西藏走向現代化意味著必須完全拋棄傳統。古老的西藏文明如何在當代世界爭取到一席之地?虔信佛教的藏人怎樣在現代社會裡生存,同時保持自己的文化特性?西藏的宗教文化與現代科技文明怎樣才能有效地結合?如今仰賴流亡在外、卻有機會接觸到現代西方文明的民族先覺者如何教育他們的下一代。 在藏人幾近走投無路的時候,印度人民收留了他們,盡最大努力幫助他們重建生活。近半個世紀來,達蘭薩拉的印度社區和流亡藏人社區比鄰而居,共同把昔日的荒山建設成一個熱鬧的小鎮。如果沒有流亡藏人,很可能不會有今天的達蘭薩拉。如果沒有心胸寬廣,慷慨智慧的印度人民,也不會有藏文化的異地保存。 1967年的一天,邊巴奉召前往法王府,達賴喇嘛請他為達蘭薩拉大昭寺塑造三尊造像,其中一尊是千手觀音像。達賴喇嘛同時交給他一袋銀圓,和來自拉薩大昭寺的八個觀音殘面。這八個殘面是一位西藏和尼泊爾混血的人,從拉薩收集來,帶到印度的。達賴喇嘛說:「這座觀音像是用中國的銀幣和西藏的觀音面鑄造的,將來我們要帶回西藏。」