我是文学家: 郭德纲讲文人侠骨

من از دبستان حرف زدن و داستان سرایی را یاد گرفتم و سپس اپرا خواندم. تا آخر راه، بسیاری از مخاطبان گپ زدند و اشاره کردند که فکر می کنند بازیگران، به ویژه قصه گوها، بسیار آگاه هستند. بدانید. ——هی راستی تو خصوصیات کار ما رو نمیفهمی فکر نمیکنی از اول دنیا راجع به تنظیم خانواده حرف بزنیم و یه مدت بهت میگم همه ما هستیم \"یادگیری از طریق یادآوری سوالات\" که از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود.

یکی از دوستان پرسید، آن شخصیت های داستان سرایی، آیا واقعاً چنین شخصی در تاریخ وجود دارد؟ هی این چیزا رو به دل نگیر برای هر داستان‌نویس، «سلسله‌های سوئی و تانگ» که از آن صحبت می‌کند، «سلسله‌های سوئی و تانگ» انحصاری اوست. برخی از داستان نویسان \"لو شیشین\" و \"لو چنگ\" را یک نفر توصیف کردند و او را پسر بدی خطاب کردند؛ برخی از آقایان گفتند که لو شیشین فقط یک احمق است.

اگر مجبور شوید تاریخ و داستان سرایی را با هم ترکیب کنید، آیا باز هم سر کار خواهید رفت یا خیر؟ آیا می خواهید کار دیگری انجام دهید؟

我从小学相声、学评书，后来又唱戏，一路走下来呢，好多观众聊天儿都提到，觉得演员学问大，尤其是说书的，前三皇后五帝，谈古论今，什么都知道。——嗨，其实您不了解我们的工作特性，您甭看打从开天辟地能说到计划生育，给您说得一愣一愣的，我们这都是“记问之学”，就是一辈辈口传心授下来的。

有朋友问了，评书里的那些人物，历史上真有这样一个人吗？嗨，这玩意儿您别往心里去。每一位说书的先生，他所说的《隋唐》都是他独家的《隋唐》。有的说书先生把“罗士信”跟“罗成”说成是一个人，说他是小白脸儿；有的先生呢，说罗士信就是个傻子。

非把历史跟评书往一块儿扭，您还上班不上班？还干点儿别的不干？