92 Acharnon Street. A Year in Athens

یونان همیشه تحسین‌کنندگان خود را داشته است، اگرچه به نظر می‌رسد هیچ‌کدام از میخانه‌های آتن، ترافیک قاتل و روسپی‌های خسته، ظلم‌های کوچک بوروکراتیک، سر و صدای خیابان و فردگرایان قهرمان با کنایه و جدایی جان لوکاس را گرامی نداشته‌اند. خیابان آچارنون ۹۲ پرتره‌ای از یک شهر کثیف و کشوری سرگردان است. با این حال، عشق لوکاس به واقعیت‌های یونان پیروز می‌شود - برای مهربانی هومری مردمش نسبت به غریبه‌ها، برای لذت‌های میخانه‌هایش و نزدیکی جزایر در آب آبی شفاف به عنوان پناهگاهی از سر و صدا و آلودگی پایتختش. این همان یونان است که یونانیان آن را از چشم یک شاعر می شناسند.

Greece has always had its admirers, though none seems to have cherished the Athenian tavernas, the murderous traffic and the jaded prostitutes, the petty bureaucratic tyrannies, the street noise and the heroic individualists with the irony and detachment of John Lucas. 92 Acharnon Street is a gritty portrait of a dirty city and a wayward country. Yet Lucas's love for the realities of Greece triumphs – for the Homeric kindness of her people towards strangers, for the pleasures of her tavernas and for the proximity of islands in clear blue water as a refuge from the noise and pollution of her capital city. This is Greece as the Greeks would recognise it, seen through the eyes of a poet.