Китайская традиционная культура: песенная традиция эпохи Хань 中国传统文化精粹：汉魏乐府.

دسته بندی: خارجی
ویرایش:  
نویسندگان: 陈晓. Чэнь Сяо.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 193 
زبان: Chinese 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 1 مگابایت 

قیمت کتاب (تومان) : 40,000

\"جوهر فرهنگ سنتی چینی: هان وی یوفو\" (چن شیائو) نسخه اسکن شده [PDF]
نام چینی: جوهره فرهنگ سنتی چینی: هان وی یوفو
نویسنده: چن شیائو
فرمت منبع: PDF
نسخه: نسخه اسکن شده
ناشر: Zhuhai Publishing House
ISBN: 7806891455
انتشار: ژانویه 2004
منطقه: سرزمین اصلی چین
زبان: چینی ساده شده На китайском языке. مقدمه: محتویات \"هان وی یو فو\": در این \"هان وی یو فو\"، ما عمدتا آهنگ های محلی یو فو از سلسله هان و سلسله های شمالی و جنوبی و همچنین مقدار کمی از اشعار باستانی را انتخاب و حاشیه نویسی می کنیم. ، اشعار بدون موسیقی) و قافیه های مهد کودک. در سلسله های وی و جین، تنها دو تصنیف انتخاب شد - یکی متعلق به \"آوازهای مدافع\" وو و دیگری متعلق به \"ترانه های رقص\" جین بود. در سلسله سوئی، تنها سه آهنگ محلی انتخاب شدند. وانگ گووی، لو ژون و هو شی همگی ترانه‌های محلی را بسیار تحسین می‌کردند. این سه نفر از اساتید شناخته شده هستند و احتمالاً عمداً ما را فریب نمی‌دهند. شما خواندن را تمام کنید تا بدانید محتوا: پیشگفتار
هان وی یوفو
شهر جنگ جنوبی
ووشان
فکر کردن
Shangxie
Jiangnan
Haoli Qu
Xielu Song
Chicken Crowing
Moshang Sang
خط آهنگ طولانی
Jun Xun Xing
Encounter
Ximen Xing
East Gate
Orphan Xing
Yan Ge Xing
Longxi Xing
Injury Song Xing
مرثیه
ماهی پژمرده در حال عبور از رودخانه گریه می کند
آهنگ باستانی (باد پاییزی شیائو شیائوچو مردم را می کشد)
آهنگ باستانی (گائوسی کاشت گندم)
سفر ببرها
چانگ آن یک خط مورب باریک وجود دارد
نوشیدن اسب ها و راه رفتن در غارهای دیوار بزرگ
راه رفتن بیماری زنان
شنگلینگ
چگونه می توانید طعم آهنگ های رنگارنگ را بچشید؟ />Yange توصیه رسانه‌ها
پیش‌گفتار
یوفو یک سازمان موسیقی متخصص در موسیقی محلی است که توسط امپراتور وو از سلسله هان تأسیس شد. در واقع، در اوایل سلسله هان، دپارتمان اصلی Taile که مسئول موسیقی زیبا بود، دستور اخراج یوفو را صادر کرد و بیش از 400 کارمند یوفو به یکباره اخراج شدند. با این حال، حرکت امپراتور آی دنیا را تغییر نداد، اما امپراتور وو از سلسله هان احساس کرد که این کافی نیست، بنابراین دستور داد تا یوفوی دیگری راه اندازی کنند.
پس از شصت یا هفتاد سال بهبودی پس از تأسیس سلسله هان، در زمان امپراتور وو، قدرت ملی به تدریج قوی‌تر شده بود. امپراتور وو از سلسله هان در اصل مردی با موفقیت بود.در حالی که او به شدت در حال گسترش در خارج از کشور بود، ساخت و ساز و خودنمایی زیادی در کشور انجام می داد. یوفو یکی از بسیاری از خودنمایی ها بود. به گفته «هانشو·لیوئه ژی»:
مراسمی که امپراتور وو برای برپایی قربانی در حومه شهر برگزار می کند، برپایی یوفو، جمع آوری اشعار و خواندن شبانه است.
ژائو، دای، کین و چو وجود دارد. با لی یانیان به عنوان کاپیتان Xielu، ده ها نفر مانند سیما شیانگرو به عنوان شعر و نثر ذکر شدند، به طور خلاصه درباره لولو بحث کردند، و نوزده فصل از آهنگ ها را با آهنگ هشت تن ساختند. آکورای کین و چو در سلسله ژائو به ترانه‌های فولکلور از سراسر کشور اطلاق می‌شود که در آن زمان همه آنها توسط نوازندگان و نویسندگان متخصص جمع‌آوری، ویرایش، گردآوری و خوانده می‌شد تا در ضیافت امپراتوری از آن لذت ببرند. .
امپراتور وو از سلسله هان در ابتدا یوفو را برای لذت بردن خود راه اندازی کرد.به طور غیرمنتظره ای، تأسیس یوفو به طور عینی دو اثر خوب ایجاد کرد. یکی درک احساسات مردم است. بان گو همچنین در \"Hanshu Yiwenzhi\" می گوید:
از زمانی که Xiaowu یوفو را تأسیس کرد و آهنگ ها را جمع آوری کرد، ستایش های ژائو و دای وجود دارد،
سبک های کین و چو، همه احساس غم و شادی می کنند. و مو، شما همچنین می تواند آداب و رسوم را رعایت کند و ابرهای ضخیم و نازک را بشناسد. مردم در آن زمان نه تنها آداب و رسوم مکان‌های مختلف را از طریق این آهنگ‌های فولکلور درک می‌کردند، بلکه حتی ما یکی دو هزار سال بعد می‌توانیم جامعه سلسله هان را از طریق این آهنگ‌های محلی درک کنیم - این شامل نقش دومی است که یوفو بازی می‌کند. : نوشتن و حفظ ترانه های عامیانه آن زمان. البته این امر توسط امپراتور وو از سلسله هان غیرمنتظره بود.
از زمان تأسیس یوفو، همه از امپراطور گرفته تا مقامات و مردم عادی عاشق آهنگهای یوفو شده اند - بیشتر آنها ترانه های عامیانه هستند و آثار کمی از کاتبان نیز وجود دارد. تمام جامعه در این نوع از هنرهای رزمی غرق هستند و خانواده های ثروتمند و اصیل گروه های خصوصی آواز و رقص را یکی پس از دیگری راه اندازی کرده اند تا برای موسیقی زنانه با استادان رقابت کنند.
امپراتور آی در اواخر سلسله هان غربی از موسیقی مبتذل خوشش نمی آمد و از پدیده فراز و نشیب به دنبال باد بسیار آزرده خاطر بود، بنابراین دستور داد یوفو را در حالت عصبانیت ببندند. و یکباره بیش از 400 یوفو را کاهش داد. با این حال، این حرکت امپراتور آی دنیا را تغییر نداد، پس از سلسله هان شرقی، یوفو دوباره تأسیس شد، اما به هوانگمن وکیل تغییر نام داد.
در دوره سه پادشاهی، کائو کائو و پسرش هر دو عاشق موسیقی و ادبیات بودند. آنها نه تنها سیستم موسیقی سلسله هان شرقی را به ارث بردند، بلکه یک سازمان موسیقی جدید نیز تأسیس کردند
—— دپارتمان چینگ‌شانگ، که دلیلی برای اینکه آهنگ‌های سلسله‌های چینگ و شانگ از آن زمان به بعد در زنگ‌های زنانه هستند، تسهیل آواز این کابوکی است.
پدر و پسر کائو دیگر همراهی‌های آهنگ‌های محلی را جمع‌آوری نمی‌کنند، و اشعار یوفو که آنها استفاده می‌کنند همگی اشعار اهل ادب است که نسل‌های بعدی آن را Miyuefu می‌نامند. تفاوت ماهوی آنها با ترانه های محلی این است که دیگر غم و شادی ندارند، بلکه به دلیل اتفاقات بیرون می آیند، بلکه به تدریج تبدیل به آثار معبدی می شوند که به ستایش می پردازند
.
یوفو در سلسله های جنوبی و شمالی دوباره به دنیای آهنگ های محلی تبدیل شد.در این زمان، موسیقی قدیمی سلسله های چینگ و شانگ (عمدتا آهنگ های Xianghe) به تدریج ناپدید شد و آهنگ های جدید سلسله های چینگ و شانگ. به طور عمده وو شنگ و شیکو) به جای آنها ظهور کردند. چندین امپراتور نیز عاشق موسیقی و ادبیات بودند.

《中国传统文化精粹：汉魏乐府》(陈晓)扫描版[PDF]
中文名: 中国传统文化精粹：汉魏乐府
作者: 陈晓
资源格式: PDF
版本: 扫描版
出版社: 珠海出版社
书号: 7806891455
发行时间: 2004年01月
地区: 大陆
语言: 简体中文 На китайском языке. 内容简介： 《汉魏乐府》内容：在这《汉魏乐府》里，我们所选注的主要是汉代乐府民歌和南北朝乐府民歌，也有少量的古诗（即未曾配乐的诗）和童谣。魏晋时代只选了两首——一首属吴《鼓吹曲辞》、一首属晋《舞曲歌词》，隋代也只选了三首民间歌谣。王国维、鲁迅、胡适对民歌都极为推崇，他们三人都是公认的大师，想必不会有意糊弄我们，至于他们的推崇民歌是否有道理，那就得等你读完之后才知道了。 目录: 前言
汉魏乐府
战城南
巫山高
有所思
上邪
江南
蒿里曲
薤露歌
鸡鸣
陌上桑
长歌行
君寻行
相逢行
西门行
东门行
孤儿行
艳歌行
陇西行
伤歌行
悲歌
枯鱼过河泣
古 歌(秋风萧萧愁杀人)
古 歌(高田种小麦)
猛虎行
长安有狭斜行
饮马长城窟行
妇病行
上陵
艳歌何尝行
白头吟
视刀镮歌
艳歌 媒体推荐
前言
乐府是汉武帝设立的一个专管俗乐的音乐机构。其实汉初原有专管雅乐的太乐署便诏罢乐府，一下子裁掉了四百多个乐府工作人员。然而哀帝的这一举措并未改变世风，，可是汉武帝觉得不够，于是他就下令再设一个乐府。
汉朝经过开国之后六七十年的休养生息，到了武帝时，国力已经逐渐强盛起来。汉武帝原是个好大喜功的人，他一面拼命地对外扩张，一面在国内大兴土木、大搞排场， 乐府就是众多的排场之一。据《汉书·礼乐志》：
至武帝定郊祀之礼，乃立乐府，采诗夜诵。有
赵、代、秦、楚之讴。以李延年为协律都尉，多举
司马相如等数十人造为诗赋，略论律吕，以合八音
之调，作十九章之歌。所谓赵代秦楚之讴就是全国各地的民歌，此时统统被采
集来，由专门的音乐家、文学家共同编辑整理并谱曲演唱，以供朝廷大宴时享用。
汉武帝设乐府原是为了他自己享乐，没想到乐府的设立客观上却产生了两个很好的作用。一是借此可以了解民情。班固在《汉书·艺文志》中又说：
自孝武立乐府而采歌谣，于是有赵、代之讴，
秦、楚之风，皆感于哀乐，缘事而发，亦可以观风
俗、知厚薄云。不仅当时人通过这些民歌了解了各地的风情，连我们这些一两千年之后的人，也可以通过这些民歌了解汉代社会——这就牵涉到乐府所起的第二个作用：写定和保存了当时的民歌。这当然是汉武帝始料未及的。
自从乐府设立之后，从皇帝到百官再到百姓，人人都爱上了乐府歌曲——这里面大部分是民歌，也有少量文士的作品。整个社会都沉湎于这种对伎乐的享乐之中，豪贵之家更是纷纷建立私人的歌舞班子，以至于闹到与人主争女乐的地步。
西汉末年的哀帝不喜欢俗乐，对这种上上下下从风而靡的现象也很恼火，于是他一怒之下便诏罢乐府，一下子裁掉了四百多个乐府工作人员。然而哀帝的这一举措并未改变世风，东汉以后，乐府又建立起来了，只是改了个名，叫黄门鼓吹。
到了三国时代，曹操父子都是音乐和文学的爱好者，他们不仅承袭了东汉的乐制，并且又设立了一个新的音乐机构
——清商署，这是一个女乐专署，此后的清商曲辞之所以都是女子口吻，就是为了便于这些歌伎演唱。
曹氏父子不再采集民歌配乐，他们所用的乐府唱辞都是文人的诗作，后世称为拟乐府。它们与民歌的本质区别就是不再感于哀乐，缘事而发，而是逐渐成为歌功颂德
的庙堂之作。
南北朝时代的乐府又成了民歌的天下，此时清商旧乐(主要是相和歌)逐渐消歇，清商新声代之而起(主要是吴声、西曲)，南朝的几个帝王也都是音乐和文学的爱好者，