دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Θεόδωρος Λασκαρίδης
سری:
ناشر: Διάπυρον
سال نشر: 2011
تعداد صفحات: 368
زبان: Greek
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 2 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Το φονικό μοιραίο βόλι - Άπαντα τα δημοσιευμένα γραπτά به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب The Killing Fatal Volley - تمام نوشته های منتشر شده نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
تئودوروس لاسکاریدیس که در بلغارستان از پدر و مادری یونانی ثروتمندی به دنیا آمد که از تحصیلات خوب او مطمئن بودند، در سال 1916 به زور به جبهه مقدونیه اعزام شد. او به سرعت فرار کرد، اما در اردوگاه اسرا زندانی شد و از آنجا فرار کرد. در طول پنج سال بعد از زندگیاش، او موفق شد سردبیر روزنامههای «رادیکال» و «کرونیکلز» شود، دست به خودکشی بزند، مورد حمله مرگبار قرار گیرد و مهمتر از همه، مطالب ضدجنگ زیادی منتشر کند. متن ها، داستان های کوتاه اجتماعی و گزیده هایی از یک رمان. در برخوردهای پی در پی با مرگ تا آن زمان ناسازگار بود. بنابراین او مراقبت کرد که زندگی پرتلاطم خود را مهر و موم کند و در دسامبر 1921، قبل از اینکه 26 ساله شود، خود را کشت.\r\n\r\nتا آن زمان، تنها سلاح او ایده هایش بود. او با نوشته هایش تمام مسیر شر را طی کرد و بین بدن های تکه تکه شده و بینش خود از زندگی حرکت کرد. در موج طوفانی خشونت زمان خود، او ترجیح داد که بخشی از خیزش توده ای نباشد، بلکه در برابر ظهور ناسیونالیسم، خشونت نظامی گری و توتالیتاریسم های آینده بایستد. تا اینکه او توسط ناتوانی اش در مدیریت تجربیاتش، توسط دیو درونی که تا پایان عمرش او را تعقیب کرده بود، له می شود.\r\n\r\n90 سال پس از خودکشی لاسکاریدیس، چهره فراموش شده یک خودکشی تراژیک دیگر (از که حتی یک عکس هم باقی نمانده است) پیشنهاد انتشارات «دیاپیرون» علیه فرهنگ های خشونت و انتقام جویی را بیان می کند. حتی یک قرن بعد، صدای واضح (شاید اولین) یونانی ضد جنگ و ضد ناسیونالیست.\r\n\r\n90 سال بعد، لاسکاریدس را می شنویم که می لرزد در میان اجساد، جیره خود را زیر پا می گذارد، نشان خود را پاره می کند و فریاد بزن:\r\n\r\nمرگ جنگ ها، \r\nمرگ وطن ها...
Γεννημένος στη Βουλγαρία από εύπορους έλληνες γονείς που φρόντισαν να του δώσουν καλή μόρφωση, ο Θεόδωρος Λασκαρίδης επιστρατεύτηκε βίαια στο μακεδόνικο μέτωπο το 1916. Γρήγορα αυτομόλησε, αλλά κλείστηκε σε στρατόπεδο αιχμαλώτων από το οποίο δραπέτευσε. Μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια της ζωής του, πρόλαβε να γίνει αρχισυντάκτης του \"Ριζοσπάστη\" και των \"Χρονικών\", να κάνει απόπειρες αυτοκτονίας, να δεχτεί δολοφονική επίθεση και, κυρίως, να δημοσιεύσει πολλά αντιπολεμικά κείμενα, κοινωνικά διηγήματα και αποσπάσματα από ένα μυθιστόρημα. Στις αλλεπάλληλες συναντήσεις του με το θάνατο, ήταν μέχρι τότε ασυνεπής. Φρόντισε έτσι να σφραγίσει ο ίδιος την πολυτάραχη ζωή του, αυτοκτονώντας τον Δεκέμβριο του 1921, πριν κλείσει τα 26 του χρόνια.\r\n\r\nΜέχρι τότε, μοναδικό του όπλο ήταν οι ιδέες του. Με τα κείμενα του διέσχισε όλη τη διαδρομή του κακού, ακροβατώντας ανάμεσα στα κομματιασμένα κορμιά και στο δικό του όραμα για τη ζωή. Στο καταιγιστικό κύμα βίας των καιρών του, επέλεξε να μην γίνει μέρος της μαζικής παράκρουσης, αλλά να σταθεί απέναντι στην άνοδο του εθνικισμού, της μιλιταριστικής βίας και των επερχόμενων ολοκληρωτισμών. Ώσπου να συντριβεί από την ανημποριά του να διαχειριστεί τα βιώματα του, από τον εσωτερικό του δαίμονα που τον κυνηγούσε μέχρι το τέλος της ζωής του.\r\n\r\nΕνενήντα χρόνια μετά την αυτοκτονία του Λασκαρίδη, η λησμονημένη φιγούρα ενός ακόμη τραγικού αυτόχειρα (από τον οποίο δεν σώζεται ούτε καν μία φωτογραφία) έρχεται να εκφράσει την πρόταση των εκδόσεων \"Διάπυρον\" ενάντια στις κουλτούρες της βίας και της εκδίκησης.Έτσι, άπαντα τα δημοσιευμένα γραπτά του συγκεντρώνονται εδώ από τον Νίκο Σαραντάκο, σε μια προσπάθεια να ακουστεί, έστω και έναν αιώνα αργότερα, μια καθαρή (η πρώτη ίσως) ελληνική αντιπολεμική και αντιεθνικιστική φωνή.\r\n\r\nΕνενήντα χρόνια μετά, ακούμε τον Λασκαρίδη να προχωράει τρεμάμενος ανάμεσα στα πτώματα, να τσαλαπατάει το πηλήκιο του, να σκίζει τα διακριτικά του και να κραυγάζει:\r\n\r\nΚάτω οι πόλεμοι, \r\nκάτω οι πατρίδες...