3.11: Disaster and Change in Japan

در 11 مارس 2011، ژاپن توسط یک زمین لرزه زیر دریا به بزرگی 9 ریشتر که کمتر از 50 مایلی از خط ساحلی شرقی آن سرچشمه گرفته بود، ضربه زد. قوی‌ترین زمین‌لرزه‌ای که ژاپن را در تاریخ ثبت کرده است، سونامی ویرانگر با امواجی به ارتفاع بیش از 130 فوت ایجاد کرد که به نوبه خود باعث ذوب بی‌سابقه چند راکتوری در نیروگاه هسته‌ای فوکوشیما دایچی شد. این فاجعه سه گانه تقریباً 20000 قربانی گرفت، کل شهرها را ویران کرد و در نهایت صدها میلیارد دلار برای بازسازی هزینه خواهد داشت.

در 3.11، ریچارد ساموئلز اولین ارزیابی علمی گسترده ای را ارائه می دهد. تاثیر فاجعه بر دولت و جامعه ژاپن رویدادهای مارس 2011 پس از دو دهه ضعف اجتماعی و اقتصادی - و همچنین ناکارآمدی سیاسی و اداری قابل توجه در هر دو سطح ملی و محلی - رخ داد و منجر به جستجوی روح ملی شد. اصلاح طلبان سیاسی در این تراژدی دلیل امید را دیدند: فرصتی برای ژاپن برای بازسازی خود. ساموئلز اقدامات ژاپن پس از زلزله را در سه بخش کلیدی بررسی می کند: امنیت ملی، سیاست انرژی و حکومت محلی. برای برخی از اصلاح‌طلبان، 3.11 هشداری برای ژاپن بود تا اولویت‌ها و فرآیندهای سیاسی خود را اصلاح کند. برای دیگران، این رویداد یک بار در هزاره بود. آنها هشدار دادند که در حالی که سیاست ملی می تواند بهبود یابد، تغییرات چشمگیر می تواند معکوس باشد. عده ای دیگر اعلام کردند که این فاجعه نیاز به بازگشت به گذشته آرمانی و بازسازی آنچه را که به خاطر مدرنیته و جهانی شدن از دست رفته است را نشان داد.

ساموئلز نبردهای میان این دیدگاه ها را شرح می دهد و تلاش های مختلف برای بسیج حمایت مردمی توسط سیاسی را تحلیل می کند. کارآفرینانی که بارها و بارها از سه مضمون بسیار قدرتمند استفاده کردند: رهبری، جامعه و آسیب پذیری. ارزیابی موفقیت‌ها و شکست‌های اصلاح‌طلبان در حالی که آنها از فاجعه برای پیشبرد برنامه‌های خاص خود استفاده کردند - و با بررسی زلزله و پیامدهای آن در کنار بلایای قبلی در ژاپن، چین و ایالات متحده - ساموئلز لفاظی ژاپن در مورد بحران را تشریح می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه به آن رسیده است. برای تعریف سیاست و سیاست عمومی پس از 3.11.

On March 11, 2011, Japan was struck by the shockwaves of a 9.0 magnitude undersea earthquake originating less than 50 miles off its eastern coastline. The most powerful earthquake to have hit Japan in recorded history, it produced a devastating tsunami with waves reaching heights of over 130 feet that in turn caused an unprecedented multireactor meltdown at Fukushima Daiichi Nuclear Power Plant. This triple catastrophe claimed almost 20,000 lives, destroyed whole towns, and will ultimately cost hundreds of billions of dollars for reconstruction.

In 3.11, Richard Samuels offers the first broad scholarly assessment of the disaster's impact on Japan's government and society. The events of March 2011 occurred after two decades of social and economic malaise―as well as considerable political and administrative dysfunction at both the national and local levels―and resulted in national soul-searching. Political reformers saw in the tragedy cause for hope: an opportunity for Japan to remake itself. Samuels explores Japan's post-earthquake actions in three key sectors: national security, energy policy, and local governance. For some reformers, 3.11 was a warning for Japan to overhaul its priorities and political processes. For others, it was a once-in-a-millennium event; they cautioned that while national policy could be improved, dramatic changes would be counterproductive. Still others declared that the catastrophe demonstrated the need to return to an idealized past and rebuild what has been lost to modernity and globalization.

Samuels chronicles the battles among these perspectives and analyzes various attempts to mobilize popular support by political entrepreneurs who repeatedly invoked three powerfully affective themes: leadership, community, and vulnerability. Assessing reformers’ successes and failures as they used the catastrophe to push their particular agendas―and by examining the earthquake and its aftermath alongside prior disasters in Japan, China, and the United States―Samuels outlines Japan’s rhetoric of crisis and shows how it has come to define post-3.11 politics and public policy.