1 and 2 Thessalonians: living faithfully in view of Christ's coming

پول مانند یک شبان مهربان، نامه های 1 و 2 تسالونیکیان را به کلیسایی که در تسالونیکی، شهری بزرگ در مقدونیه، تأسیس کرد، نوشت. اینها دوستانی بودند که او می شناخت، دوستشان داشت و دلتنگشان بود. هدف او از نوشتن این بود که از آنها به خاطر کار ایمانی، زحمات عشقی و امید مستمرشان به خداوند عیسی مسیح تشکر کند. . . و دوباره آمدن او پولس همچنین مشتاق بود نمونه وفاداری آنها را به اطرافیانشان یادآوری کند.

به طور مشابه، نامه پولس به تیطوس - کشیش جوانی در کرت - مملو از تأیید، نصیحت و راهنمایی شخصی است. چگونه رهبران کلیسا را ​​برای بشارت مؤثر آماده کنیم. پولس این نامه را نوشت تا تیطس بتواند «نقص‌های ناقص را مرتب کند» و «آنچه را که برای آموزه‌های صحیح مناسب است بیان کند» (تیطوس 1: 5؛ 2: 1). این دستورالعمل‌ها به همان اندازه که برای پیروان مسیح در قرن اول الهام‌بخش بود، امروز برای ما الهام‌بخش است.

مطالعات کتاب مقدس مک آرتور بررسی‌های جالبی ارائه می‌دهد...

Like a tender shepherd, Paul wrote the letters of 1 & 2 Thessalonians to the church he founded in Thessalonica, a huge city in Macedonia. These were friends he knew, loved, and missed. His purpose in writing was to thank them for their work of faith, their labor of love, and their continued hope in the Lord Jesus Christ . . . and His coming again. Paul was also eager to remind them of the example their faithfulness had been to those around them.

Similarly, Paul's letter to Titus—a young pastor in Crete—is filled with personal affirmation, counsel, and guidance on how to prepare church leaders for effective evangelism. Paul wrote this letter so Titus could "set in order the things that are lacking" and "speak the things which are proper for sound doctrine" (Titus 1:5; 2:1). These letters of instruction are as inspirational for us today as they were for these first-century Christ followers.

The MacArthur Bible Studies provide intriguing examinations...