The Universal Periodic Review of Southeast Asia: Civil Society Perspectives

تحقیق ارائه شده در این کتاب تجزیه و تحلیل ذینفعان از حمایت از حقوق بشر را در زمانی ارائه می کند که به نظر می رسد منطقه در حال پسرفت به سمت یک اقتدارگرایی موذیانه و عمیق است. با کوچک شدن فضای سیاسی در آسیای جنوب شرقی، این کتاب بینشی از چگونگی تعامل جامعه مدنی با بررسی دوره ای جهانی (UPR) شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در دوره اول (2008-2011) و دوم (2012-2016) ارائه می دهد. از طریق تحقیقات مبتنی بر شواهد، نویسندگان در این جلد شکاف‌هایی را در گزارش‌دهی و حمایت از حقوق بشر در طول UPR شناسایی می‌کنند، به ویژه در مورد موضوعات مدنی و سیاسی مانند حق زندگی، آزادی بیان، آزادی مذهب و عقیده، قتل‌های غیرقانونی، خودسرانه. بازداشت و ادعای خودمختاری بیشتر. به طور خلاصه، بررسی دوره ای جهانی آسیای جنوب شرقی: دیدگاه های جامعه مدنی، نیاز به مشارکت بیشتر در مورد مسائل مدنی و سیاسی را در طول دوره سوم UPR در سال های 2017-2020 برجسته می کند. در صورت عدم موفقیت، روند UPR به بستری کاهش می‌یابد که جامعه مدنی فقط در مورد موضوعاتی مشارکت می‌کند که دولت‌ها مایل به همکاری هستند. اگر اینطور باشد، گذار دموکراتیک جنوب شرقی آسیا با یک عقب گرد طولانی مدت مواجه خواهد شد.

The research presented in this book provides a stakeholder analysis of human rights protection at a time when the region appears to be regressing into an insidious and deep authoritarianism. As political space shrinks in Southeast Asia, the book provides an insight into how civil society engaged with the Universal Periodic Review (UPR) of the United Nations Human Rights Council during the first (2008-2011) and second (2012-2016) cycles. Through evidence-based research, the authors in this volume identify gaps in human rights reporting and advocacy during the UPR, notably on civil and political issues such as the right to life, freedom of expression, freedom of religion and belief, extrajudicial killings, arbitrary detention and claims for greater autonomy. In short, The Universal Periodic Review of Southeast Asia: Civil Society Perspectives, highlights the need for more engagement on civil and political issues during the third cycle of the UPR in 2017-2020. Failing this, the UPR process risks being reduced to a platform where civil society only engages on issues that States are willing to cooperate on. If this is the case, Southeast Asia's democratic transition will suffer a long term set back.