The UN at War: Peace Operations in a New Era

این کتاب یک بازتاب سیاسی و نهادی انتقادی در مورد عملیات صلح سازمان ملل است. پیشنهادهای سازنده ای در مورد چگونگی تکامل سازمان ملل متحد و نظام بین المللی ارائه می کند تا مرتبط باقی بماند و با چالش های صلح و امنیت قرن بیست و یکم مقابله کند، بدون اینکه اصولی را کنار بگذارد. سازمان ملل بر اساس و مشروعیت عملیات صلح سازمان ملل متحد استوار است. نویسنده سیاست‌های در حال تحول در عملیات صلح سازمان ملل پنج قدرت وتوی شورای امنیت سازمان ملل و همچنین کشورهای عمده کمک‌کننده نیرو و قدرت‌های غربی را تحلیل می‌کند. او حرکت به سوی اجرای صلح و مبارزه با تروریسم را بررسی می کند و اینکه این تحول چه پیامدهایی برای سازمان ملل خواهد داشت. کارلسرود چالشی را برای تمرین‌کنندگان و سیاستمداران مطرح می‌کند تا مطمئن شوند که درخواست‌های اصلاحات در تمایل به بهبود زندگی مردمی که در درگیری‌های روی زمین رنج می‌برند لنگر می‌اندازد - و نه توسط نبردهای درون سازمانی یا صرفاً منافع شخصی محدود تحریک می‌شود. کشورهای عضو در نهایت، او می‌پرسد که چگونه سازمان ملل می‌تواند شیوه‌های خود را برای تبدیل شدن بیشتر به میدان و مردم محور شدن، مطابق با تعهدات اصلی و اولیه خود در حفاظت و خدمت به افراد نیازمند، منطبق کند.

This book is a critical political and institutional reflection on UN peace operations. It provides constructive suggestions as to how the UN and the international system can evolve to remain relevant and tackle the peace and security challenges of the 21^stcentury, without abandoning the principles that the UN was founded upon and on which the legitimacy of UN peace operations rests. The author analyses the evolving politics on UN peace operations of the five veto powers of the UN Security Council, as well as major troop-contributing countries and western powers. He investigates the move towards peace enforcement and counter-terrorism, and what consequences this development may have for the UN. Karlsrud issues a challenge to practitioners and politicians to make sure that the calls for reform are anchored in a desire to improve the lives of people suffering in conflicts on the ground—and not spurred by intra-organizational turf battles or solely the narrow self-interests of member states. Finally, he asks how the UN can adapt its practices to become more field- and people-centered, in line with its core, primary commitments of protecting and serving people in need.