The Ecopoetics of Entanglement in Contemporary Turkish and American Literatures

این کتاب درهم تنیدگی را به عنوان یک مفهوم راهنما در کار دریدا پیش‌زمینه می‌کند و پیامدها و مزایای آن را برای تفکر بوم‌نقدی در نظر می‌گیرد. ارگین مفهوم «متن بوم‌شناختی» را برای تأکید بر متن به‌عنوان شکلی از درهم‌تنیدگی معرفی می‌کند که در تفکر درباره وابستگی متقابل و عدم قطعیت اکولوژیکی مفید است. او ساختارشکنی را به گفتگو با بوم‌شناسی اجتماعی و ماتریالیسم جدید وارد می‌کند و درهم تنیدگی‌ها را در سه رشته فکری ترسیم می‌کند تا ارتباط این مفهوم را در شرایط نظری نشان دهد. ارگین سپس از طریق تحلیل تطبیقی ​​آثار جولیانا اسپاهر شاعر آمریکایی و لطیفه تکین نویسنده ترک به بررسی درهم تنیدگی‌های طبیعی-اجتماعی می‌پردازد. این کتاب درک ما از همدستی و مسئولیت پذیری را با آشکار کردن شبکه زیست محیطی نیروهای مادی و گفتمانی که ما عمیقاً در آن جا گرفته ایم، غنی می کند. این کمک قابل توجهی به بحث های جاری در مورد نظریه بوم نقادی، ادبیات تطبیقی، و بوم شناسی است.

This book foregrounds entanglement as a guiding concept in Derrida’s work and considers its implications and benefits for ecocritical thought. Ergin introduces the notion of "ecological text" to emphasize textuality as a form of entanglement that proves useful in thinking about ecological interdependence and uncertainty. She brings deconstruction into a dialogue with social ecology and new materialism, outlining entanglements in three strands of thought to demonstrate the relevance of this concept in theoretical terms. Ergin then investigates natural-social entanglements through a comparative analysis of the works of the American poet Juliana Spahr and the Turkish writer Latife Tekin. The book enriches our understanding of complicity and accountability by revealing the ecological network of material and discursive forces in which we are deeply embedded. It makes a significant contribution to current debates on ecocritical theory, comparative literature, and ecopoetics.