Sustainability Conflicts in Coastal India: Hazards, Changing Climate and Development Discourses in the Sundarbans

این کار چند رشته‌ای چالش‌های توسعه پایدار را در میان آب و هوای متحول سریع در بزرگترین دلتای جهان - سانداربانس - تحلیل می‌کند. شواهد تجربی آسیب‌پذیری‌های پایه‌ای را باز می‌کند و تأثیرات اجتماعی-اقتصادی زمانی آن‌ها را آشکار می‌کند. مفهوم جدیدی از «فاجعه‌های روزمره» پیشنهاد شده است - با پشتیبانی داده‌ها و شواهد عکاسی - که تعریف سازمانی فاجعه را به چالش می‌کشد. سپس آشکار می کند که چگونه ژئوپلیتیک حاکمیت بوم شناختی و گفتمان هژمونیک آن بر سیاست های محلی تسلط دارد، که به نوبه خود در رسیدگی به نگرانی های اجتماعی-اکولوژیکی محلی، نیازهای سازگاری و آرزوهای توسعه ناکام است. فقدان واژگان محلی، ارزش‌های شناختی و زمینه‌های اجتماعی-فرهنگی همراه با رویکردهای علمی-تکنولوژیکی محدود، طردکننده و از بالا به پایین، شکاف‌های دانش-عمل را بیشتر می‌کند. ساختارشکنی درگیری‌های چند مقیاسی بین لفاظی جهانی و جغرافیای دگرگون‌کننده پسااستعماری، دیدگاهی اخلاقی و جنوبی از پایداری ارائه می‌دهد.

This multidisciplinary work analyses challenges to sustainable development amidst rapidly changing climate in the world’s largest delta – the Sundarbans. Empirical evidence unpacks grounded vulnerabilities and reveals their temporal socio-economic impacts. A novel concept of ‘everyday disasters’ is proposed – supported by data and photographic evidence – that contests institutional disaster definition. Then it uncovers how the geopolitics of ecological governance and its hegemonic discourse dominate local policies, which in turn fail to address local socio-ecological concerns, adaptation needs and development aspirations. Absence of local vocabularies, cognitive values and socio-cultural contexts along with spatially constricted, exclusionary, top-down techno-science approaches further escalate knowledge-action gaps. Deconstruction of multiscalar conflicts between the global rhetoric and transformative postcolonial geographies offers an ethical, Southern perspective of sustainability.