دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب "Schönheit gibt es nur noch im Kampf": zum Verhältnis von Gewalt und Ästhetik im italienischen Futurismus
دانلود کتاب "زیبایی فقط در مبارزه وجود دارد": در مورد رابطه بین خشونت و زیبایی شناسی در فوتوریسم ایتالیایی
مشخصات کتاب
"Schönheit gibt es nur noch im Kampf": zum Verhältnis von Gewalt und Ästhetik im italienischen Futurismus
ویرایش:
نویسندگان: Henrike Hans
سری:
ISBN (شابک) : 3863952421, 9783863952426
ناشر: Universitätsverlag Göttingen
سال نشر: 2015
تعداد صفحات: 393
زبان: German
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 8 مگابایت
قیمت کتاب (تومان) : 54,000
در صورت تبدیل فایل کتاب "Schönheit gibt es nur noch im Kampf": zum Verhältnis von Gewalt und Ästhetik im italienischen Futurismus به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب "زیبایی فقط در مبارزه وجود دارد": در مورد رابطه بین خشونت و زیبایی شناسی در فوتوریسم ایتالیایی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب "زیبایی فقط در مبارزه وجود دارد": در مورد رابطه بین خشونت و زیبایی شناسی در فوتوریسم ایتالیایی
"یکی از ترس و وحشت فریاد می زند. این عکس ها درونی ترین، درهم شکستن ترین، باشکوه ترین، غیرقابل درک ترین تصاویری هستند که از زمان زنده ماندن تاکنون ساخته شده است." هنرمند هوگو بال (1886-1927) در سال 1913 پس از بازدید از امیل ریشتر ظاهر شد. سالن هنر در درسدن واقعاً غرق در نقاشی‌های آینده‌نگر است که در آنجا به نمایش گذاشته شده‌اند. در جاهای دیگر نیز، هنرمندان اومبرتو بوچیونی، کارلو کارا، جاکومو بالا، لوئیجی روسولو و جینو سورینی واکنش‌های شدیدی را برانگیخت. جنبش آوانگارد ایتالیا در سال 1909 با انتشار مانیفست Le Futurisme توسط شاعر فیلیپو توماسو مارینتی تأسیس شد. در ادعای مطرح شده در آن "زیبایی فقط در مبارزه وجود دارد. اثری بدون شخصیت تهاجمی نمی تواند شاهکار باشد" خشونت را به عنوان مبنای ایدئولوژیک جنبش اعلام می کند. اگر هدف آینده‌گرایان تجدید کل‌نگر هنر و فرهنگ ایتالیایی بود، آن‌ها این عقیده را داشتند که این امر تنها می‌تواند بر اساس تخریب (ایده‌آل) ارزش‌های سنتی فرهنگی و اجتماعی باشد. پژوهش حاضر منشأ مضمون خشونت را در مانیفست‌های آینده‌نگر اواخر قرن نوزدهم بررسی می‌کند و روش‌هایی را که هنرمندان فوتوریست از آن مضمون خشونت را در آثار تصویری خود به کار می‌برند، تحلیل می‌کند. پاسخ‌های بینندگانی مانند هوگو بال برای بررسی میزان استفاده از هنر در آینده‌گرایی به‌عنوان وسیله‌ای برای برقراری ارتباط با خواسته‌های اجتماعی و محتوای زیبایی‌شناختی ایدئولوژی فوتوریستی استفاده می‌شود.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
"Man schreit vor Angst und Entsetzen. Diese Bilder sind das Innerste, Erschütterndste, Grandioseste, Unfaßbarste, das seit Menschengedenken gemacht worden ist." Der Künstler Hugo Ball (1886-1927) zeigte sich 1913 nach seinem Besuch des Kunstsalons Emil Richter in Dresden wahrhaft überwältigt angesichts der dort ausgestellten Gemälde der Futuristen. Auch andernorts riefen die Künstler Umberto Boccioni, Carlo Carrà, Giacomo Balla, Luigi Russolo und Gino Severini teils heftige Reaktionen hervor. Gegründet wurde die italienische Avantgardebewegung 1909 mit der Veröffentlichung des Manifests Le Futurisme durch den Dichter Filippo Tommaso Marinetti. In der darin aufgestellten Behauptung "Schönheit gibt es nur noch im Kampf. Ein Werk ohne aggressiven Charakter kann kein Meisterwerk sein" wird Gewalt als ideologische Basis der Bewegung bekundet. War die ganzheitliche Erneuerung der Kunst und Kultur Italiens das Ziel der Futuristen, so teilten sie die Überzeugung, dass diese nur auf der (ideellen) Zerstörung tradierter kultureller und gesellschaftlicher Werte gründen könne. Die vorliegende Untersuchung geht dem Ursprung des Themas der Gewalt in den futuristischen Manifesten aus der Geisteshaltung des späten 19. Jahrhunderts nach und analysiert die Art und Weise, wie die futuristischen Künstler das Thema der Gewalt auf ihre bildlichen Werke übertrugen. Reaktionen von Betrachtern wie Hugo Ball werden herangezogen, um zu untersuchen, inwiefern die Kunst im Futurismus als Kommunikationsmittel gesellschaftlicher Forderungen und ästhetischer Inhalte der futuristischen Ideologie eingesetzt wurde.
