Reading Uncreative Writing: Conceptualism, Expression, and the Lyric

این کتاب به بررسی نویسندگی غیرخلاق می‌پردازد - اصطلاحی فراگیر برای توصیف نئو مفهوم‌گرایی، فلارف و جنبش‌های آوانگارد مرتبط در شعر معاصر آمریکای شمالی - در مقابل یک دهه بحث و جدل. دیوید کافمن متون کنت گلداسمیت، ونسا پلیس، رابرت فیترمن، آرا شیرینیان، کریگ دورکین، دن فارل و کیتی دجنتش را تجزیه و تحلیل می‌کند تا نشان دهد که نوشتن غیرخلاق، آنطور که طرفداران آن ادعا می‌کنند، گسست انقلابی از سنت غزل نیست. همانطور که مخالفان آن استدلال می کنند، تسلیم نژادپرستانه و ارتجاعی در برابر نئولیبرالیسم نیز نیست. در عوض، این تک نگاری نشان می‌دهد که نوآوری‌ها و ضعف‌های واقعی Uncreative Writing زمانی آشکار می‌شوند که در متن همان غزلی که ادعا می‌شود آن را پشت سر گذاشته خوانده شود.

This book examines Uncreative Writing—the catch-all term to describe Neo-Conceptualism, Flarf and related avant-garde movements in contemporary North American poetry—against a decade of controversy. David Kaufman analyzes texts by Kenneth Goldsmith, Vanessa Place, Robert Fitterman, Ara Shirinyan, Craig Dworkin, Dan Farrell and Katie Degentesh to demonstrate that Uncreative Writing is not a revolutionary break from lyric tradition as its proponents claim. Nor is it a racist, reactionary capitulation to neo-liberalism as its detractors argue. Rather, this monograph shows that Uncreative Writing’s real innovations and weaknesses become clearest when read in the context of the very lyric that it claims to have left behind.