Media, Performative Identity, and the New American Freak Show

این کتاب نشان می‌دهد که چگونه نمایش عجیب آمریکایی در قرن بیست و یکم به شکل‌های بصری جدید ظاهر شده است. این کتاب راه‌هایی را بررسی می‌کند که در آن رسانه‌های تصویر متحرک، مدل نمایش عجیب و غریب را به یک «نمایش عجیب آمریکایی جدید» منتقل می‌کنند و زمینه‌سازی می‌کنند، دوباره تفسیر می‌کنند و تطبیق می‌دهند. این بررسی می‌کند که چگونه بازنمایی‌های عجیب و غریب جدید، روایت‌هایی را درباره جنسیت، جنسیت، و ادراک فرهنگی افراد دارای معلولیت معرفی می‌کنند. فصل‌ها به بررسی چنین بازنمایی‌هایی می‌پردازند که در فیلم‌های ترسناک، از جمله نگاهی طولانی به Freaks (1932) و کشتار با اره برقی تگزاس (1974)، مستندهایی مانند Murderball< /i> (2005) و Push Girls از TLC (2012-تاکنون)، پورنوگرافی معلولیت شامل مستند پورنوگرافی بیمار: زندگی و مرگ سوپرمازوخیست باب فلاناگان (1997)، و نمادهای موسیقی مرلین منسون و لیدی گاگا در به تصویر کشیدن ناتوانی و عجیب و غریب بودنشان. از طریق این کتاب می آموزیم که فرهنگ بصری که پدید آمده است، جای نمایش سنتی عجیب و غریب را می گیرد، اما با استفاده از تصاویر واسطه و همچنین رابطه تغییر یافته هنجارهای عجیب و غریبی که ایجاد کرده است، کانال های جدیدی از تفسیر و شناسایی را می گشاید. این کتاب در تشریح رابطه بین بدن های عادی و عجیب و غریب از طریق رسانه های مختلف، برای دانشجویان و دانشگاهیان علاقه مند به مطالعات ناتوانی، مطالعات جنسیتی، نظریه فیلم، نظریه نژادی انتقادی و مطالعات فرهنگی جذاب خواهد بود.

This book traces how the American freak show has re-emerged in new visual forms in the 21st century. It explores the ways in which moving image media transmits and contextualizes, reinterprets and appropriates, the freak show model into a “new American freak show.” It investigates how new freak representations introduce narratives about sex, gender, and cultural perceptions of people with disabilities. The chapters examine such representations found in horror films, including a prolonged look at Freaks (1932) and The Texas Chainsaw Massacre (1974), documentaries such as Murderball (2005) and TLC’s Push Girls (2012-present), disability pornography including the pornographic documentary Sick: The Life and Death of Bob Flanagan Supermasochist (1997), and the music icons Marilyn Manson and Lady Gaga in their portrayals of disability and freakishness. Through this book we learn that the visual culture that has emerged takes the place of the traditional freak show but opens new channels of interpretation and identification through its use of mediated images as well as the altered freak-norm relationship that it has fostered. In its illumination of the relationship between normal and freakish bodies through different media, this book will appeal to students and academics interested in disability studies, gender studies, film theory, critical race theory, and cultural studies.