Management of Periprosthetic Joint Infection: A global perspective on diagnosis, treatment options, prevention strategies and their economic impact

عفونت مفصل پری پروتز (PJI) یکی از جدی ترین عوارض در زمینه اندو پروتز است. تعداد PJI ها در سراسر جهان در حال افزایش است و یک چالش بین رشته ای واقعی برای همه افراد درگیر ایجاد می کند. برای بیمار مربوطه، لازم است به سرعت یک راه حل درمانی مناسب برای مبارزه با عفونت ایجاد شود. هم تجربه بالینی جراح و هم فرآیندهای تشخیصی مناسب پیش نیاز تشخیص و شناسایی قابل اعتماد عفونت هستند. میکروبیولوژیست مسئول شناسایی میکروب های ایجاد کننده با غربالگری مایع سینوویال و نمونه های بافتی بیمار است. بر اساس یافته ها و تست های مقاومت بعدی، متخصص بیماری های عفونی می تواند درمان آنتی بیوتیکی مناسب را توصیه کند. علاوه بر این، در طول درمان به طور منظم با داروساز بالینی مشورت می شود تا در مورد خطر تداخلات دارویی احتمالی صحبت شود. جراح با پیروی از الگوریتم های تعریف شده، عمل جراحی تجدید نظر را انجام می دهد. دبریدمان رادیکال کافی بافت اطراف عفونی و نکروزه مهمترین گام برای درمان موفقیت آمیز عفونت است. همراه با جراحی، داروهای ضد عفونی به صورت سیستمی و موضعی تجویز می شود. در حالی که کاربرد سیستمیک ضد عفونی‌ها عمدتاً تعداد میکروب‌های پلانکتونیک پخش‌کننده هماتوژن را کاهش می‌دهد، کاربرد موضعی بلافاصله یک سد کلونیزاسیون را تشکیل می‌دهد و از ایمپلنت در برابر تشکیل بیوفیلم بی‌صدا محافظت می‌کند. همزمان، آنتی بیوتیک ها به طور فعال از ایمپلنت آزاد می شوند که منجر به کاهش میکروب موضعی می شود. بنابراین، عوامل محلی در مفهوم درمان جراحی PJI به عنوان یک اقدام کمکی قابل اعتماد گنجانده شده اند و به طور پایدار از نتیجه موفقیت آمیز حمایت می کنند. در روش‌های یک مرحله‌ای، عوامل موضعی از سمان‌های استخوانی تخصصی حاوی آنتی‌بیوتیک آزاد می‌شوند، در حالی که در روش‌های دو یا چند مرحله‌ای، عوامل موضعی از اسپیسرهای موقت مربوطه (پروتزهای موقت) آزاد می‌شوند. حتی از منظر اقتصادی، ترکیب کاربرد عامل سیستمی و محلی معنادار است. علاوه بر این، روندهای جالبی برای پوشش ایمپلنت های فلزی برای محافظت در برابر تشکیل بیوفیلم روی سطح ایمپلنت وجود دارد.

بر اساس تجربه شخصی خود، متخصصان از سراسر جهان در حال حاضر جهان، رویکردهای پیشگیرانه، استراتژی های تشخیصی مناسب برای تشخیص، درمان های جراحی موثر قابل تکرار و همچنین تاثیر اقتصادی PJI را توضیح داده و مورد بحث قرار دهد. خواننده می تواند از این کتاب به عنوان یک بستر محکم برای مقایسه رویکرد خود در درمان PJI با توصیه های متخصصان استفاده کند.

Periprosthetic joint infection (PJI) is among the most serious complications in the field of endoprosthetics. The number of PJIs is increasing worldwide and poses a real interdisciplinary challenge for everyone involved. For the patient concerned, it is necessary to promptly work out an adequate therapy solution to fight off the infection. Both the clinical experience of the surgeon and the proper diagnostic processes are prerequisite for the reliable detection and identification of an infection. The microbiologist is responsible for identifying the causative germs by screening the patient’s synovial fluid and tissue samples. Based on the findings and subsequent resistance testing, the infectious disease specialist can recommend the appropriate antibiotic therapy. Furthermore, the clinical pharmacist is consulted regularly throughout the therapy to discuss the risk of potential drug interactions. The surgeon will proceed with the revision surgery, following defined algorithms. Adequate radical debridement of infected and necrotic surrounding tissue is the most important step towards a successful cure of the infection. Accompanying the surgery, anti-infective agents are given systemically and locally. While systemic application of anti-infectives mainly reduces the number of haematogenic-spreading planktonic germs, local application immediately forms a colonization barrier and protects the implant from sessile biofilm formation. Concurrently, antibiotics are actively released from the implant, resulting in local germ reduction. Thus, local agents are embedded in the concept of surgical PJI treatment as a reliable adjuvant measure and they sustainably support the successful outcome. In one-stage procedures, local agents are released from specialized antibiotic-loaded bone cements, while in two- or multi-stage procedures, local agents are released from corresponding temporary spacers (interim prostheses). Even from an economic standpoint, the combination of systemic and local agent application is meaningful. Furthermore, there are some interesting trends towards the coating of metallic implants to protect against biofilm formation on the implant surface.

On the basis of their personal experience, specialists from all over the world present, explain and discuss preventive approaches, appropriate diagnostic strategies for detection, reproducible effective surgical treatments as well as the economic impact of PJI. The reader can use this book as a solid platform for comparing their own approach to PJI treatment with the specialists’ recommendations.