Language as Identity in Colonial India: Policies and Politics

این کتاب یک روایت نظام‌مند است که سیاست‌های زبانی استعماری و اقدامات مسئول ایجاد حس «هویت خود» را دنبال می‌کند و در تکامل شور ملی‌گرایانه در هند مستعمره به اوج می‌رسد. سیاست بریتانیا در مورد زبان برای استفاده اداری و به عنوان سلاحی برای حکومت منجر به توسعه موازی زبان های بومی هند شد: شاعران، رمان نویسان، نویسندگان و روزنامه نگاران آثار بزرگ و جذابی تولید کردند که مسیر استقلال هند را مشروط و هدایت کرد. این کتاب یک گزاره نظری را ارائه می‌کند که استدلال می‌کند زبان به‌عنوان هویت یک ساختار استعماری در هند است، و این را با ردیابی رویدادها، سیاست‌ها و تغییراتی که منجر به توسعه و تقویت احساسات و نگرش‌های ملی هند شد، نشان می‌دهد. این گواه سفر زبانی هند از مستعمره بریتانیا به ایالت مدرن است. این کتاب نشان می‌دهد که زبان به‌عنوان پایه‌ی هویت، ساختاری استعماری در هند مدرن است، این کتاب بیان می‌کند که هرگونه درک عمیق از هویت و سیاست در هند معاصر بدون توجه به سیاست‌های استعماری در مورد زبان و آموزش ناقص می‌ماند، که از آن گفتمان‌های متعدد در مورد « خود» و تعلق در هند مدرن نشات گرفته است.

This book is a systematic narrative, tracking the colonial language policies and acts responsible for the creation of a sense of “self-identity” and culminating in the evolution of nationalistic fervor in colonial India. British policy on language for administrative use and as a weapon to rule led to the parallel development of Indian vernaculars: poets, novelists, writers and journalists produced great and fascinating work that conditioned and directed India's path to independence. The book presents a theoretical proposition arguing that language as identity is a colonial construct in India, and demonstrates this by tracing the events, policies and changes that led to the development and churning up of Indian national sentiments and attitudes. It is a testimony of India's linguistic journey from a British colony to a modern state. Demonstrating that language as basis of identity was a colonial construct in modern India, the book asserts that any in-depth understanding of identity and politics in contemporary India remains incomplete without looking at colonial policies on language and education, from which the multiple discourses on “self” and belonging in modern India emanated.