John Adams and the Constitutional History of the Medieval British Empire

این کتاب با بررسی آثار او در مورد امپراتوری بریتانیا در قرون وسطی به افزایش علاقه به جان آدامز و اندیشه سیاسی و حقوقی او کمک می کند. برای آدامز، درگیری با انگلستان قانون اساسی بود، زیرا امپراتوری بریتانیا وجود نداشت، فقط مناطق متعددی از جمله مستعمرات آمریکا در یک ساختار قانون اساسی ادغام نشده بودند. هر کدام رابطه منحصر به فردی با انگلیسی ها داشتند. او در دو سری مقاله ادعای پارلمان مبنی بر قانونگذاری برای حکومت داخلی مستعمرات آمریکا را رد کرد. پایان نامه او در مورد قانون و قانون فئودال (1765) این ادعاها را با استبداد یوکی، نورمن بر ساکسون های شکست خورده پس از 1066 شناسایی کرد. پارلمان به دنبال رفتار مشابه با استعمارگران بود. مقالات نووانگلوس (1774-1775)، منشأ مستعمرات را ردیابی کردند، و نشان دادند که پارلمان هیچ نقشی در تأسیس آنها ایفا نمی کرد و بنابراین بدون رضایت بعدی استعمارگران هیچ نقشی در اداره داخلی آنها نداشت.

This book contributes to the increasing interest in John Adams and his political and legal thought by examining his work on the medieval British Empire. For Adams, the conflict with England was constitutional because there was no British Empire, only numerous territories including the American colonies not consolidated into a constitutional structure. Each had a unique relationship to the English. In two series of essays he rejected the Parliament’s claim to legislate for the internal governance of the American colonies. His Dissertation on the Canon and Feudal Law (1765) identified these claims with the Yoke, Norman tyranny over the defeated Saxons after 1066. Parliament was seeking to treat the colonists in similar fashion. The Novanglus essays (1774-75), traced the origin of the colonies, demonstrating that Parliament played no role in their establishment and so had no role in their internal governance without the colonists’ subsequent consent.