Hate Speech in den Massenmedien: Theoretische Grundlagen und empirische Umsetzung

سخنان نفرت موضوعی پژوهشی است که تاکنون در مطالعات رسانه ای مورد غفلت قرار گرفته است و فاقد مرزبندی کافی و مبنای نظری منسجم است. کتاب این شکاف را می‌بندد و بر اساس مناقشات پیرامون اوریانا فالاچی و تیلو سارازین، تحلیل می‌کند که چگونه رسانه‌های جمعی به صحنه‌ای برای سخنان نفرت‌آمیز تبدیل می‌شوند و چگونه فرآیندهای استدلالی بر این موضوع تأثیر می‌گذارند. تحقیقات در روزنامه های با کیفیت برتر در آلمان، ایتالیا، اسپانیا، بریتانیای کبیر و ایالات متحده آمریکا نشان می دهد که سخنان نفرت انگیز یک پدیده عقلانی در رسانه های جمعی است و بررسی استدلالی پیام های تبعیض آمیز منجر به افزایش کیفیت گفتمان و مشروعیت بخشیدن به آنها به صورت ارتباطی. دستاورد سخنران نفرت پرداختن به چیزی که قبلاً ناگفته یا ناگفته است یا ایجاد اجماع در این مورد نیست، بلکه تعیین دستور کار عمومی است.

Hate Speech ist ein bisher in der Medienwissenschaft vernachlässigter Forschungsgegenstand, dem sowohl eine ausreichende Abgrenzung als auch eine kohärente theoretische Fundierung fehlt. Das Buch schließt diese Lücke und analysiert anhand der Kontroversen um Oriana Fallaci und Thilo Sarrazin, wie Massenmedien zur Bühne für Hate Speech werden und wie sich Argumentationsprozesse hierbei auswirken. Die Untersuchung in den führenden Qualitätszeitungen Deutschlands, Italiens, Spaniens, Großbritanniens und der USA zeigt, dass Hate Speech in den Massenmedien ein rationales Phänomen ist und eine argumentative Auseinandersetzung mit den diskriminierenden Botschaften dazu führt, deren Diskursqualität zu erhöhen und sie kommunikativ zu legitimieren. Die Leistung der Hate Speaker ist es dabei nicht, etwas zuvor Unausgesprochenes oder Unaussprechliches zu thematisieren oder einen diesbezüglichen Konsens herzustellen, sondern die öffentliche Agenda zu bestimmen.