Genre Trouble and Extreme Cinema: Film Theory at the Fringes of Contemporary Art Cinema

این جلد تئوری‌های ژانر و تماشاگر را در پرتو گرایش تعریف شده توسط منتقد در سینمای هنری اخیر، که «سینمای افراطی» ابداع شده است، دوباره ارزیابی می‌کند. در ژانر دردسر و سینمای شدید، بوردون استدلال می‌کند که فیلم‌های کارگردان مکزیکی کارلوس ریگاداس و کارگردان فرانسوی کاترین بریلات، طبقه‌بندی‌های عمومی را گسترش می‌دهند. بوردون ادعا می‌کند که فیلم‌هایشان آشکار می‌سازد که ژانر قبل از تماشای یک اثر مشخص نمی‌شود، بلکه توسط تماشاگران به‌گونه‌ای جمع‌آوری می‌شود که هم از نظر شخصی و هم تجربی برایشان مهم است. نویسنده نظریه‌های فیلم معاصر را بر روی حواس، اعم از پدیدارشناختی و تئوری تأثیر، به کار می‌گیرد و در خوانش دقیق فرم‌ها و روایت‌های فیلم مشارکت می‌کند. بنابراین، این کتاب به ادبیات کنونی درباره سینمای افراطی و تئوری فیلم اضافه می‌کند، اما با بکارگیری کامل نظریه ژانر در کنار رویکردهای روش‌شناختی و سبک‌شناختی استنلی کاول، ویویان سوبچاک، لورا یو مارکس، و یوژنی برینکما، خود را متمایز می‌کند.



/p>

This volume re-evaluates theories of genre and spectatorship in light of a critic-defined tendency in recent art cinema, coined ‘extreme cinema’. In Genre Trouble and Extreme Cinema, Bordun argues that the films of Mexican director Carlos Reygadas and French director Catherine Breillat expand generic classifications. Bordun contends that their films make it apparent that genre is not established prior to the viewing of a work but is recollected and assembled by spectators in ways that matter for them in both personal and experiential terms. The author deploys contemporary film theories on the senses, both phenomenological and affect theory, and partakes in close readings of the films’ forms and narratives. The book thus adds to the present literature on extreme cinema and film theory, yet sets itself apart by fully deploying genre theory alongside the methodological and stylistic approaches of Stanley Cavell, Vivian Sobchack, Laura U. Marks, and Eugenie Brinkema.