Capital Punishment and the Criminal Corpse in Scotland, 1740–1834

این کتاب تحت مجوز CC BY 4.0 دسترسی آزاد است.

این کتاب عمیق‌ترین مطالعه را درباره مجازات اعدام در اسکاتلند بین اواسط قرن هجدهم و اوایل قرن نوزدهم تا به امروز ارائه می‌کند. بر اساس گردآوری و تجزیه و تحلیل گسترده منابعی که قبلاً استفاده نشده بود، خواننده را به سفری از دادگاه اسکاتلند به تئاتر چوبه دار می برد. آنها را با چندین نفر از بدخواهانی آشنا می کند که با طناب جلاد روبرو شده اند و نشانه های سنتی منظره داربست را بررسی می کند. این نشان می دهد که دوره بین 1740 و 1834 یکی از بحث ها، بحث ها و تغییرات اساسی در استفاده از حکم اعدام و نحوه اجرای آن در عمل بوده است. علاوه بر این، این مطالعه تحقیقاتی نوآورانه در مورد مجازات پس از مرگ جسد جنایی ارائه می دهد. این به خواننده بینشی از صحنه‌ای را که در پای گبه‌هایی که اجساد جنایتکار از آن‌ها نمایش داده می‌شد و در اطراف جداول تشریح دانشگاه‌های اصلی اسکاتلند که در آن اجساد جنایتکار به عنوان جسد برای نمایش آناتومیک استفاده می‌شد، ارائه می‌دهد. با انجام این کار، مرحله میانی در ناپدید شدن طولانی مدت تنبیه بدنی عمومی را نشان می دهد.

This book is open access under a CC BY 4.0 license.

This book provides the most in-depth study of capital punishment in Scotland between the mid-eighteenth and early nineteenth century to date. Based upon an extensive gathering and analysis of previously untapped resources, it takes the reader on a journey from the courtrooms of Scotland to the theatre of the gallows. It introduces them to several of the malefactors who faced the hangman’s noose and explores the traditional hallmarks of the spectacle of the scaffold. It demonstrates that the period between 1740 and 1834 was one of discussion, debate and fundamental change in the use of the death sentence and how it was staged in practice. In addition, the study provides an innovative investigation of the post-mortem punishment of the criminal corpse. It offers the reader an insight into the scene at the foot of the gibbets from which criminal bodies were displayed and around the dissection tables of Scotland’s main universities where criminal bodies were used as cadavers for anatomical demonstration. In doing so it reveals an intermediate stage in the long-term disappearance of public bodily punishment.