Bakhtinian Explorations of Indian Culture: Pluralism, Dogma and Dialogue Through History

این جلد، کمک مهمی به مطالعات گفتگو و باختین است، تناسب طبیعی بین ایده‌های باختین و فرهنگ کثرت‌گرایانه هند را برای مخاطبان دانشگاهی جهانی نشان می‌دهد. پیش‌فرض از این واقعیت است که مدت‌ها قبل از شکل‌گیری اصول دیالوگ‌گرایی در جهان غرب، این ایده‌ها، اگرچه به این عنوان برچسب‌گذاری نشده‌اند، بخشی جدایی‌ناپذیر از تاریخ‌های فکری در هند بودند. اندیشه‌ها و سنت‌های فکری باختین در هند زیر همان پرچم تکثر، گشودگی و تنوع زبان‌ها و انواع گفتار اجتماعی است و بنابراین، قرابت متفکر و فرهنگ طبیعی به نظر می‌رسد. به‌جای اینکه واردی مکانیکی از ایده‌های باختین باشد، فرصتی است برای بازیابی، فعال‌سازی و احیای مجدد گفتگوی ذاتی در تاریخ‌های فرهنگی، تاریخی و فلسفی هند.

باختین یک شخصیت تصادفی نیست، زیرا او ابزارهای تحلیلی دقیقی را برای درک تفاوت های فوق العاده پیچیده در هر سطحی از زندگی فرهنگی هند ارائه می دهد. هترودوکسی هندی به قرائت و تحلیل باختینی کمک می کند و مقالاتی که در اینجا آمده این را تایید می کنند. این مقالات از چگونگی رسیدن ایده‌های فیلولوژی هندواروپایی به باختین از طریق یک مسیر چرخشی، تا پاسخ به اندیشه باختین در مورد کارناوال از دیدگاه‌های فلسفی آبیناواگوپتا، تا خوانش باختینی از متون ادبی از هند را شامل می‌شود. این جلد همچنین شامل مقاله‌ای درباره «ترجمه به‌عنوان گفت‌وگو» - موضوعی مرکزی برای فرهنگ‌های چندزبانه - و در مورد گفتگوی ذاتی در سنت‌های طولانی فکری در هند است.

This volume, an important contribution to dialogic and Bakhtin studies, shows the natural fit between Bakhtin’s ideas and the pluralistic culture of India to a global academic audience. It is premised on the fact that long before principles of dialogism took shape in the Western world, these ideas, though not labelled as such, were an integral part of intellectual histories in India. Bakhtin’s ideas and intellectual traditions of India stand under the same banner of plurality, open-endedness and diversity of languages and social speech types and, therefore, the affinity between the thinker and the culture seems natural. Rather than being a mechanical import of Bakhtin’s ideas, it is an occasion to reclaim, reactivate and reenergize inherent dialogicality in the Indian cultural, historical and philosophical histories.

Bakhtin is not an incidental figure, for he offers precise analytical tools to make sense of the incredibly complex differences at every level in the cultural life of India. Indian heterodoxy lends well to a Bakhtinian reading and analysis and the papers herein attest to this. The papers range from how ideas from Indo-European philology reached Bakhtin through a circuitous route, to responses to Bakhtin’s thought on the carnival from the philosophical perspectives of Abhinavagupta, to a Bakhtinian reading of literary texts from India. The volume also includes an essay on ‘translation as dialogue’ – an issue central to multilingual cultures – and on inherent dialogicality in the long intellectual traditions in India.