„Nicht so wie unsere Eltern!“: Ein neues kulturelles Modell?

\"مثل پدر و مادرمان نیستیم!\" یک مدل فرهنگی جدید؟ اگر با والدین نوجوانان 18 تا 25 ساله صحبت کنیم و از آنها بپرسیم که وقتی آنها خیلی جوان بودند و می خواستند عصرها با دوستان همسن خود ملاقات کنند چگونه بود، والدین پاسخ می دهند که آنها - معمولاً سریع و آسان. - بر سر زمان و مکان توافق کردند و به عنوان مثال در ساعت 8 بعد از ظهر در کافه بائر ملاقات کردند. این واقعیت که شب در اواخر شب در «مکزیکا» به پایان رسید، در اینجا بی ربط است. و اکنون هیجان انگیز می شود، زیرا اکنون والدین توضیح خواهند داد که چگونه چنین قرار ملاقاتی برای فرزندانشان کار می کند. امروز همه چیز کاملاً متفاوت است: امروز یک فرآیند ارتباطی فشرده با عدم قطعیت های بسیاری در حال وقوع است. در نقطه ای از بعدازظهر، گاهی اوقات حتی زودتر، گروه یک فرآیند تلفن، حدس زدن، یافتن دیگران، توافق، به طور خلاصه، ارتباط را آغاز می کند، که معمولاً فقط پس از ساعت های طولانی، مثلاً در ساعت 9 شب، با این واقعیت که گروه در کریستین ملاقات می کند. با این حال، بریتا هنوز مفقود است و به همین دلیل است که پیتر که در حال حاضر بیشتر با دوست بریتا اینگو در تماس است، ماشین خود را به سمت بریتا می‌برد تا او را بگیرد. البته اینگو او را همراهی می کند - و غیره و غیره. ارتباط، که قبلاً درک نسبتاً آسانی داشت، اکنون دشوار است، خسته کننده شده است، اما زمانی که کار می کند سرگرم کننده است.

"Nicht so wie unsere Eltern!" Ein neues kulturelles Modell? Wenn wir mit Eltern von Jugendlichen im Alter von 18 bis 25 Jahren spre­ chen und sie fragen, wie es damals war, als sie so jung waren und sie sich abends mit ihren gleichaltrigen Freunden treffen wollten, dann werden die Eltern antworten, daß sie sich - meist problemlos und schnell - auf eine Uhrzeit und einen Ort geeinigt haben und daß sie sich dann halt um 20 Uhr zum Beispiel im Cafe Bauer getroffen haben. Daß der Abend dann spät in der Nacht in der ,Mexicana' endete, spielt hier keine Rolle. Und jetzt wird es spannend, denn nun werden die Eltern schildern, wie eine solche Verabredung bei ihren Kindern abläuft; heute ist alles ganz an­ ders: Heute findet ein intensiver kommunikativer Prozeß mit vielen Unge­ wißheiten statt. Irgendwann am Nachmittag, manchmal schon früher, be­ ginnt in der Clique ein Prozeß des Telefonierens, der Vermutungen, des an­ dere Aufsuchens, der Vereinbarungen, kurz der Kommunikation, der meist erst nach langen Stunden, sagen wir um 21 Uhr, damit endet, daß die Grup­ pe sich bei Christian trifft. Allerdings fehlt Britta noch, und deshalb fährt Peter, der zur Zeit am meisten Kontakt zu Brittas Freund Ingo hat, mit sei­ nem Auto zu Britta, um sie abzuholen. Natürlich begleitet ihn Ingo - und so weiter und so fort. Kommunikation, die früher eher problemlose Verständigung war, ist nun schwierig, ist mühsam geworden, macht aber Spaß, wenn sie dann doch klappt.