Émilie du Châtelets Institutions physiques: Über die Rolle von Prinzipien und Hypothesen in der Physik

تمرکز مطالعه حاضر، مسئله دامنه و کاربرد روش شناسی امیلی دو شاتله برای فیزیک در قرن هجدهم است، که با آن زن فرانسوی در بحث در مورد بقای انرژی و تکانه مشارکت داشت. اصل کوچکترین اثر درگیر است. آندریا رایشنبرگر نشان می‌دهد که برای امیلی دو شاتله، اصول و فرضیه‌ها اساس و چارچوب دانش علمی هستند. در تعامل هر دو مؤلفه، اصل تضاد و اصل دلیل کافی به عنوان رهنمودها و اصول تنظیمی برای عمل برای شکل‌گیری نظریه و توجیه مبتنی بر فرضیه‌ها ثابت می‌شود. پیامدهای حاصل برای وضعیت و محتوای بدیهیات نیوتن به عنوان مثال نشان داده شده است.

Im Mittelpunkt der vorliegenden Studie steht die Frage nach der Tragweite und Anwendungsrelevanz der Methodenlehre Émilie du Châtelets für die Physik im 18. Jahrhundert, mit der sich die Französin an der Diskussion um Energie- und Impulserhaltung und um das Prinzip der kleinsten Wirkung beteiligte. Andrea Reichenberger zeigt, dass Prinzipien und Hypothesen für Émilie du Châtelet als Fundament und Gerüst wissenschaftlicher Erkenntnis gelten. Im Zusammenspiel beider Komponenten erweisen sich das Prinzip des Widerspruchs und das Prinzip des zureichenden Grundes als regulative Leitlinien und Handlungsmaxime für die auf Hypothesen gestützte Theoriebildung und -begründung. Die sich daraus ergebenden Konsequenzen für den Status und Inhalt der Newtonschen Axiome werden exemplarisch aufgezeigt.